[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 22 września 2010 r. (III SA/Wa 514/10).[/b]
Spółka prowadzi działalność w zakresie ubezpieczeń gospodarczych, w dużej części zwolnioną z VAT. Wszystkie dokumenty, w tym faktury, wystawia przy użyciu programu, który rejestruje je automatycznie, w sposób chronologiczny, unikatowy i ciągły, według jednej sekwencji.
W konsekwencji następujące po sobie faktury nie zawsze będą miały zachowaną ciągłość numeracji, bowiem pomiędzy nimi zarejestrowane będą inne dokumenty.
Spółka chciała potwierdzenia, że taki system jest prawidłowy w świetle przepisów o VAT, w tym § 5 ust. 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=43D6D79D4C40516B58FA33ECEBB1B99C?id=291169]rozporządzenia ministra finansów z 28 listopada 2008 r. regulującego zasady fakturowania[/link]. Zgodnie z nim faktura powinna zawierać numer kolejny dokumentu. Zdaniem spółki przepis nie precyzuje, co należy rozumieć przez „numer kolejny”.
W razie istnienia luki numeracyjnej pomiędzy dwoma fakturami „brakujące” numery zostają automatycznie przypisane innym dokumentom, co uniemożliwia wykorzystanie ich do oznaczenia faktur wystawianych w kolejnych okresach.