Nie tylko podatnik VAT-UE stosuje stawkę 0 proc.

[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 28 października 2010 r. (III SA/Wa 603/10). [/b]

Spółka w październiku 2007 r. złożyła zgłoszenie identyfikacyjne i została zarejestrowana przez urząd skarbowy jako czynny podatnik VAT-UE. W grudniu 2007 r. w deklaracjach VAT za okres od czerwca 2004 r. do sierpnia 2007 r. wykazała krajowe dostawy towarów opodatkowane stawką 22 proc.

Następnie w październiku 2008 r. w korekcie deklaracji zmieniła klasyfikację tych transakcji i wykazała je jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) opodatkowaną zerową stawką. Równocześnie wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Urząd skarbowy stwierdził, że wymienione przez nią transakcje, mimo że spełniają wymogi [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link] do uznania ich za WDT, nie mogą być opodatkowane stawką 0 proc. To dlatego że doszło do nich przed zarejestrowaniem spółki jako podatnika VAT-UE.

Stanowisko to podtrzymała izba skarbowa. Wskazała, że nie zostały spełnione wymogi formalne określone w art. 13 ust. 6 oraz art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W skardze do sądu spółka stwierdziła, że w świetle VI dyrektywy zwolnienie od VAT nie jest uzależnione od spełnienia wymogów formalnych, np. od zarejestrowania podatnika. Decydują przesłanki merytoryczne, takie jak rzeczywisty wywóz towarów na teren innego państwa członkowskiego, przejście prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i posiadanie statusu podatnika przez strony transakcji.

Sąd w całości podzieli to stanowisko. Jego zdaniem jeżeli fakt wykonania WDT jest bezsporny, to zasada neutralności podatkowej wymaga, aby zastosowanie zerowej stawki uzależnione było wyłącznie od spełnienia przesłanek merytorycznych.

[ramka][b]Komentuje:

Agnieszka Urbaniak, starsza konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Wyrok ten wpisuje się w liberalną linię orzeczniczą dotyczącą stosowania stawki 0 proc. dla WDT. Sądy administracyjne często opowiadają się za tym, aby przy WDT stawkę 0 proc. traktować jako regułę. Dlatego wątpliwości co do jej zastosowania rozstrzygają na korzyść podatników.

W opinii sądów taka wykładania wynika przede wszystkim z zasad neutralności i proporcjonalności, które są podstawami systemu VAT. Zdaniem sądów w praktyce istotne jest to, czy towary faktycznie dotarły do innego państwa UE, a nie to, czy dopełniono wszystkich warunków formalnych (m.in. dotyczących właściwej dokumentacji). Świadczy o tym chociażby korzystna dla podatników [b]uchwała NSA z 11 października 2010 r. (I FPS 1/10)[/b].

W konkluzji przyjął on, że dla zastosowania zerowej stawki wystarczy, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (tj. dokumenty przewozowe, kopię faktury i specyfikację ładunku), uzupełnione pomocniczymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT bądź innymi, spełniającymi przesłanki dowodów w rozumieniu [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=582ECDA0581859658EA2BD1E83B507D8?id=176376]ordynacji podatkowej[/link].

Kluczowe jest, aby dokumenty te łącznie potwierdzały wywóz i dostarczenie towarów poza Polskę. Tym samym NSA za ważniejsze od przesłanek formalnych uznał przesłanki obiektywne.

O tym czy dana transakcja może być uznana za wewnątrzwspólnotową, powinny przesądzać takie elementy, jak przeniesienie prawa do rozporządzania towarami i ich fizyczne przemieszczenie z jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju UE. Potwierdza to także [b]orzecznictwo ETS, m.in. w sprawach Telos (C-409/04) i Albert Collee (C-184/05).[/b]

Jednocześnie należy pamiętać, że rejestracja dla celów VAT nie jest czynnością konstytutywną, lecz deklaratoryjną. Tak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych[b] (m.in. z wyroków NSA z 21 grudnia 2006 r., I FSK 378/06, i WSA w Szczecinie z 23 kwietnia 2009 r.,I SA/Sz 97/09). [/b]

W konsekwencji status podatnika jest wynikiem wykonywanych czynności opodatkowanych i nie zależy od jego formalnej rejestracji.

W tej sprawie organy podatkowe nie kwestionowały tego, że transakcja została wykonana, tj. że przeniesiono prawo do rozporządzania towarami i dostarczono je do innego państwa UE. Dlatego są przesłanki, aby w tym wypadku uznać zakwestionowanie prawa podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki VAT za nieuzasadniony przejaw fiskalizmu. [/ramka]