Jak rozliczyć spłatę długów związanych z aportem

[b]Tak wynika z wyroku WSA w Warszawie z 22 grudnia 2010 r. (III SA/Wa 2457/10).[/b]

Uznał on, że nie ma przeciwwskazań, aby uwzględniając podatki i interes Skarbu Państwa wydatki te były kosztem podatkowym. W przeciwnym razie „zniknęłyby” one w sensie podatkowym, mimo że w sensie gospodarczym i finansowym nadal istnieją po wniesieniu aportu.

Sprawa dotyczyła interpretacji. Z pytaniem zwróciła się firma X spółka akcyjna w organizacji. Zamierzała objąć aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wnoszony przez firmę Y (również spółkę akcyjną). Nabywca miał przejąć również zobowiązania, funkcjonalnie związane z aportem.

Spółka X zapytała więc izbę skarbową, [b]czy wydatki poniesione na spłatę przejętych zobowiązań Y będą dla tej spółki kosztem podatkowym?[/b]

Wnioskodawca wskazał, że chodzi o spłatę naliczonych i niezapłaconych przez spółkę Y odsetek od przejętych zobowiązań oraz zrealizowane różnice kursowe od przejętych przez firmę X zobowiązań w walucie.

Według wnioskodawcy wydatki na spłatę odsetek i różnic kursowych od przejętych zobowiązań funkcjonalnie związanych z wnoszoną aportem zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa są kosztem podatkowym otrzymującego aport. Izba skarbowa nie zgodziła się z tym stanowiskiem. Wskazała, że nie ma sukcesji podatkowej między wnoszącym aport a jego nabywcą.

Jej zdaniem skoro przepisy ordynacji podatkowej regulujące zasady sukcesji nie obejmują swym zakresem aportów, to wniesienie tytułem aportu przedsiębiorstwa przez spółkę Y do spółki X nie powoduje sukcesji podatkowej u wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego. Aport nie pociąga więc za sobą kontynuacji rozliczeń podatkowych, zarówno dotyczących przychodów jak i kosztów.

WSA przyznał jednak rację podatnikowi. W ocenie sądu [b]pomimo braku sukcesji podatkowej podstawą prawną, która sprawia, że zaliczenie wydatków do kosztów jest możliwe, jest art. 15 ust. 1 [link=http://akty-prawne.rp.pl/Dokumenty/Ustawy/2000/DU2000Nr%2054poz%20654.asp]ustawy o CIT[/link]. Również względy pragmatyczne i ekonomiczne przemawiają za tym, aby tego rodzaju wydatki uznać za koszty uzyskania przychodu w spółce, do której wniesiono zorganizowaną część przedsiębiorstwa.[/b]

[i]Autorka Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Patryk Włodarski, starszy konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Wyrok ten jest bardzo interesujący, podtrzymuje stanowisko, jakie [b]WSA w Warszawie przedstawił w orzeczeniu z 26 czerwca 2009 r. (III SA/Wa 48/09). [/b]

Wówczas również skład orzekający uznał, że odsetki wynikające z przejętych zobowiązań funkcjonalnie związanych z otrzymaną aportem zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa (a zapłacone przez spółkę otrzymującą aport) są kosztem uzyskania tego podmiotu.

Na uznanie zasługuje zatem konsekwencja warszawskiego sądu w podejściu do istotnego z punktu widzenia podatników problemu, co może być początkiem korzystnej dla firm linii orzeczniczej.

Z reguły bowiem zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne twierdzą, że odsetki i różnice kursowe od zobowiązań przejętych w ramach wniesienia aportu nie mogą obciążać wyniku podatkowego u otrzymującego wkład niepieniężny. Najczęściej przywoływanym argumentem jest z reguły brak sukcesji podatkowej między wnoszącym aport a nabywcą.

Ponadto zdaniem organów podatkowych w takiej sytuacji nie ma związku między ponoszonymi wydatkami a przychodem do opodatkowania.

Obydwa te argumenty słusznie zostały uznane przez skład orzekający w komentowanym wyroku za błędne. Jeżeli przejmowane zobowiązania są funkcjonalnie związane z wnoszoną zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa (a zatem działalnością gospodarczą wnoszącego wkład niepieniężny), to przecież niewątpliwie będą one miały wpływ na przychody otrzymującego aport.

Przy czym przychody te należy rozumieć szeroko, jako kwoty, które otrzymujący aport podatnik uzyska, wykorzystując wchodzące weń składniki majątkowe. Zatem odwołanie do ogólnej definicji kosztów uzyskania przychodów, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jest tutaj jak najbardziej na miejscu.