Nie wszystkie części zgromadzenia SM muszą głosować

Rozstrzyga ona, jak rozumieć nowe zasady głosowania nad uchwałami w spółdzielniach mieszkaniowych. Uchwała SN z 29 kwietnia 2011 r. (sygn. III CZP 111/10) z pewnością ułatwi ich podejmowanie  i wykluczy blokowanie przez mniejszość.

Problem ujawnił się po wprowadzeniu (31 lipca 2007 r.) do

ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych

zasady, że najwyższym ich organem jest zawsze walne zgromadzenie,  które nie może już być, jak wcześniej,  zastąpione zebraniem przedstawicieli. Wciąż jednak funkcjonują duże spółdzielnie  i prowadzenie walnych zebrań  może być w nich  trudne. Dlatego art. 8

3

ustawy  pozwala dzielić  walne  zebranie na części, jeżeli statut tak stanowi, a liczba członków spółdzielni  przekracza 500.

Zgodnie  z art. 8

3

ust. 9 ustawy uchwałę uważa się za podjętą, jeżeli była poddana pod głosowanie wszystkich części walnego zgromadzenia, a  opowiedziała się za nią wymagana w ustawie lub statucie większość członków w nim uczestniczących.

Wkrótce powstały spory,  jak rozumieć ten przepis. Wyraża je pytanie rzecznika praw obywatelskich do SN: czy poddanie uchwały pod głosowanie wszystkich części walnego zgromadzenia oznacza obowiązek wyrażenia stanowiska przez każdą  jego część  przez głosowanie nad projektem, czy też warunek ten spełnia już samo umieszczenie tego punktu w porządku obrad?

Jedno stanowisko przedstawiono w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku (sygn. I ACa 387/09) w sprawie o stwierdzenie nieistnienia uchwały spółdzielni z tego powodu, że nie wszystkie części walnego zgromadzenia  głosowały nad projektem. SA dokonał literalnej wykładni art. 83 ust. 9  i  uznał, że jeśli nie poddano uchwały pod głosowanie na wszystkich częściach zgromadzenia,  nie można przyjmować, że została podjęta.