Tak uznał 8 czerwca 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. I FSK 748/10) w sprawie dotyczącej opodatkowania VAT aportu.
Uchylając zaskarżony wyrok, sąd kasacyjny potwierdził, że polskie przepisy zwalniające z opodatkowania czynność wniesienia aportu były niezgodne z prawem unijnym.
NSA nie miał wątpliwości, że ustawodawca popełnił błąd, wprowadzając zwolnienie w tym zakresie. – Jeśli ustawodawca krajowy błędnie implementował przepisy dyrektywy unijnej, to nie może to rodzić negatywnych konsekwencji dla podatników – podkreśliła sędzia NSA Maria Dożynkiewicz. Jednocześnie w ocenie sądu podatnik nie może sam dokonywać wyboru, czy zastosować się do niezgodnych z prawem UE przepisów krajowych zwalniających aport z VAT, czy go opodatkować zgodnie z dyrektywą UE.
Spór w sprawie dotyczył rozliczenia VAT za poszczególne miesiące od grudnia 2006 r. do października 2008 r. Chodziło o wniesione do spółki aportem prawo użytkowania wieczystego. Fiskus wskazał, że zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia ministra finansów z 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (DzU nr 97, poz. 970 ze zm.) wniesienie aportu było zwolnione z VAT. W związku z tym spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Podatniczka nie zgodziła się tym rozstrzygnięciem. Podkreślała, że czynność wniesienia aportu do spółki prawa handlowego nie jest czynnością zwolnioną, bo rozporządzenie jest sprzeczne z prawem wspólnotowym. W konsekwencji fiskus powinien odmówić zastosowania normy prawa krajowego niezgodnej z prawem wspólnotowym. W związku z tym spółka prawidłowo nie dokonywała korekty podatku.
