Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. II FSK739/10).
Orzeczenie zapadło w sprawie osoby prowadzącej razem ze wspólnikami działalność w formie spółki cywilnej. W 1997 r. przedsiębiorcy uzyskali spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego. Wykorzystywali go w działalności gospodarczej. Po dziesięciu latach prawo do lokalu zostało przekształcone w odrębną własność, po czym wspólnicy sprzedali nieruchomość.
Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o PIT określone składniki majątku, w tym spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego i lokale będące odrębnym przedmiotem własności, o wartości przekraczającej 3500 zł wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 51, poz. 307). Mimo to, jak wyjaśnił jeden ze wspólników, lokal nie został wprowadzony do ewidencji i nie był amortyzowany. Tak przedstawiając stan faktyczny, zwrócił się do izby skarbowej z pytaniem o kwalifikację podatkową przychodu ze sprzedaży.
Podatnik przedstawił dwa hipotetyczne rozstrzygnięcia: źródłem przychodu jest działalność gospodarcza albo odpłatne zbycie nieruchomości. Sam obstawał przy stanowisku, że poprawną kwalifikacją jest zaliczenie przysporzenia jako sprzedaży niezwiązanej z działalnością firmową.
Art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT przesądza, że za przychody z działalności gospodarczej uważa się m.in. środki uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Podatnik uznał więc, że aby uznać cenę sprzedaży za przychód firmowy, muszą być łącznie spełnione dwa warunki: wykorzystywanie środka trwałego w działalności gospodarczej i wpisanie go do ewidencji. Skoro więc nie został spełniony warunek wpisania do ewidencji środków trwałych, to do przychodu ze sprzedaży będzie miał zastosowanie przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 (przychód ze sprzedaży nieruchomości).
