Maciej Strzembosz: Wszystkie ręce na pokład

Uważam się za patriotę, ale z zasady nie kupuję pohukiwania władzy, że kto przeciw nim, patriotą nie jest. Nie kupowałem, gdy pohukiwał Jaruzelski i jego jaczejka, nie kupuję także teraz.

Jako demokrata uważam np., że kto wygrywa wybory, ma mandat do rządzenia. Nie jest on jednak wolą narodu, a wolą aktywnych wyborców. Władza nie ma żadnych mesjanistycznych zadań, jest po prostu dostępną w danej chwili najlepszą zdaniem większości głosujących grupą specjalistów wynajętą do rozwiązywania problemów.

Władza oczywiście myśli inaczej. W chwili wyboru doznaje mistycznego namaszczenia, który pozwala powiedzieć i zrobić każdą głupotę w imieniu suwerena, a opozycję pozwala zrugać od oszołomów, moherów, zdrajców, patoliberałów itp.

Tym samym nowo wybrana władza natychmiast zapomina, że sama kiedyś też będzie opozycją i że zgodnie z prawem wahadła zostanie zwyzywana mocniej niż sama wyzywa.

Jako demokrata uważam, że partia, która wygrywa wolne wybory, ma prawo być uważana za partię demokratyczną i dostać przynajmniej 100 dni kredytu zaufania.

Za absurd uważam, gdy atakuje się prezydenta, że uprawia politykę. W końcu jest politykiem, tyle że z racji konstytucji formalnie bezpartyjnym. Jednakże miał swój program, złożył obietnice i ma wszelkie prawo ten program wprowadzać w życie. Każda prezydentura jest bowiem polityczna i taka być musi.

Nawet z kolegą Farfoclem zbieraliśmy kiedyś cytaty co głupszych ataków polityków na polityków za polityczność. Przestaliśmy, gdy mój syn Janek zaprezentował cytat Donalda Tuska: „To skandal, PiS używa Sejmu do celów politycznych". No bo tego już nikt nie przebije.

Jako demokrata, zwolennik samorządności, Obywatel Kultury i człowiek starający się myśleć niezależnie z definicji, jestem symetrystą.

Pamiętam, że przeciwko ustawie o Polskim Instytucie Sztuki Filmowej głosowało wyłącznie PO, a PiS, SLD, PSL, LPR i Samoobrona – za.

Pamiętam antydemokratyczne akcje typu „zabierz babci dowód"; pogardę dla moherowych wyborców; idiotyczny program „Polska 2030", mający być ideologicznym uzasadnieniem do ograbienia biednych i mieszkających poza wielkimi miastami.

I pamiętam, że prawica, dochodząc do władzy, zawsze dokonywała korekty na rzecz prowincji, poczynając od Jerzego Eysymontta, poprzez Zytę Gilowską, aż po rząd Beaty Szydło.

Więc bardzo długo gotów byłem symetryzować: owszem, sądy według Ziobry to katastrofa, ale Unia zareaguje i głupoty się skończą, a zmniejszenie biedy wśród dzieci z powodu 500+ jest realne i nie do cofnięcia.

Ale gdy władza upojona swym wyimaginowanym mesjanizmem zaczyna szaleć, nawet dla symetrysty pojawiają się Rubikony.

Czytaj więcej

Kraj

Michał Szułdrzyński: Lex TVN poza logiką i moralnością

W nowej ustawie o radiofonii i telewizji nie chodzi o sens ani o logikę, ale o czystą politykę. O...

Rubikon pierwszy: wicepremier ds. bezpieczeństwa ze znakiem Polski Walczącej w klapie wzywa na Mordabuku obywateli do obrony kościołów. Słuchałem tego, niedowierzając, co słyszę. Jaruzelski 13 grudnia 1981 r. powiedział jasno: będę was, drodzy obywatele, łomotał. Wicepremier Kaczyński zawezwał: drodzy obywatele, łomoczcie się sami. Odpowiadając za bezpieczeństwo kraju, wezwał do rozruchów.

Na szczęście nikt kościołów nie atakował ani nie bronił. Ale wrażenie paranoi pozostało.