Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
I co z tą francuską rewolucją?
Z dużej chmury mały deszcz. Wejście do Polski francuskiego koncernu naftowego Total, o którym nieoficjalnie mówiło się już od kilkunastu dni, okazało się mniej spektakularne, niż sądzono.
Michał Duszczyk
Zapowiadana przez Francuzów rewolucja, jakiej mieliby dokonać na polskim rynku stacji, w rzeczywistości okazała się mocno przesadzona.
Eksperci wieszczyli, że gigant znad Sekwany przejmie którąś z działających u nas sieci stacji, a potem zaleje rynek paliwem importowanym z rafinerii na wschodzie Niemiec. Najbardziej naturalne wydawało się przejęcie sieci Łukoilu. Rosjanie konsekwentnie wycofują się z kolejnych rynków w Europie i sądzono, że Total sięgnie właśnie po stacje tego gracza. Ostatecznie Francuzi poinformowali, że nikogo nie kupują, lecz będą uruchamiać placówki franczyzowe pod swym logo. A to strategia, którą ciężko zawojować rynek. Tym bardziej że niezależni operatorzy stacji wcale nie palą się do przechodzenia pod skrzydła koncernów. Ci, którzy mieli podjąć taką decyzję, już to zrobili, wybierając Orlen, Lotos, BP, Shell czy Statoil. Inni skupili się w prywatnych sieciach i stowarzyszeniach, jak Delfin czy Huzar. Po Totalu, jednej z największych firm paliwowych na świecie, można się było spodziewać czegoś więcej.
