Zaledwie 38 godzin wystarczyło klientom na opróżnienie ostatniej szuflady z pieniędzmi na dopłaty z „MdM". Po 381 mln zł nie ma już śladu. Rządowy program przechodzi do historii. Z całą pewnością było się o co bić.
Kupujący mieszkania na preferencyjny kredyt dostawali średnio 26 tys. zł dopłaty. Rekordziści zgarniali nawet 110 tys. zł. „MdM" napędzał sprzedaż deweloperom. Wiele firm budowało osiedla skrojone pod program. Kiedy pula dopłat na dany rok się wyczerpywała, ceny mieszkań nierzadko szły w górę ponad limity. Zdarzało się i tak, że emdeemowskie kryteria spełniało zaledwie po kilka lokali na osiedlach. Nie przeszkadzało to jednak deweloperom posługiwać się szyldem programu. „MdM" przyciągał jak magnes.
Początki programu były bardzo nieudane. Miał rozruszać budownictwo, pomóc młodym osobom w zakupie pierwszej nieruchomości, miał wreszcie wspierać politykę prorodzinną. Tymczasem dopłaty trafiały głównie do dużych miast, w których koncentrował się biznes deweloperski. Młodzi klienci z małych ośrodków byli z programu wykluczeni.
Kaleki program próbowano reformować, włączając do niego mieszkania z rynku wtórnego. Limity dla lokali używanych były jednak niższe niż dla mieszkań deweloperskich. Znalezienie lokalu, do którego dopłaciłoby państwo, na wielu rynkach okazywało się sportem wyczynowym.
Dziś wiadomo też, że odchodzący do historii program nie zachęcał specjalnie do powiększania rodzin. Jak podaje Bank Gospodarstwa Krajowego, najwięcej preferencyjnych kredytów dostały rodziny z jednym dzieckiem (31 proc.), a w drugiej kolejności bezdzietni (29 proc.). Najbardziej zdeformowany został jednak główny cel programu, którym było wsparcie młodych przy zakupie pierwszej nieruchomości.
