Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przesądził, że właścicielka domu, która nielegalnie nadbudowała piętro, będzie musiała, czy tego chce, czy nie, rozebrać je.
Wcześniej powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wydał nakaz rozbiórki. Chociaż stał się ostateczny, właścicielka domu nie śpieszyła się z jego realizacją.
Czytaj także: Samowole budowlane: najpierw donos, potem legalizacja
Z tego powodu powiatowy inspektor wysłał jej upomnienie. Nie podziałało. Wówczas nałożył na nią grzywnę w celu przymuszenia do wykonania rozbiórki. Powołał się przy tym na art. 121 par. 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Kara nie była mała, wyniosła 257 tys. zł.
Właścicielka domu zaskarżyła postanowienie wymierzające grzywnę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, a ten je uchylił z powodów proceduralnych. Zdaniem sądu powiatowy inspektor prowadził egzekucję na podstawie tytułu wykonawczego, w którym wskazał decyzję powiatowego inspektora nadzoru budowlanego zamiast wojewódzkiego.
Sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ten jednak był innego zdania. Uchylił wyrok WSA i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Uznał, że uchybienie miało charakter wyłącznie formalny i nie wpływało na rozstrzygnięcie.
Kolejne orzeczenie WSA nie było już korzystne dla właścicielki budynku. Sąd uznał, że wysokość grzywny została ustalona prawidłowo. Zgodnie ze wspomnianym art. 121 § 5 wysokość grzywny stanowi iloczyn powierzchni zabudowy budynku lub jego części, objętego nakazem przymusowej rozbiórki i 1/5 ceny metra kwadratowego powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, ogłoszonej przez prezesa GUS na podstawie odrębnych przepisów. W tej konkretnie sprawie grzywnę wyliczono właśnie według tych zasad.
Sygnatura akt: II SA/Kr 284/16
