Wiatr już tutaj nie pohula

Zmieniając przeznaczenie poddasza, trzeba zadbać o odpowiednie ocieplenie. Najlepiej nada się do tego wełna mineralna lub szklana. Może być też styropian.

Zanim jednak położymy wełnę lub styropian, najpierw pod pokryciem trzeba ułożyć wiatroizolacyjną folię dachową o wysokiej paroprzepuszczalności. Należy ją przymocować do krokwi. Uwaga: pomiędzy folią a pokryciem dachu musi pozostać kilkucentymetrowa szczelina służąca do wentylacji! Utworzeniu takiej szczeliny pomoże przybicie do górnych fragmentów krokwi listew dystansowych.

Wełna ułożona zostanie bezpośrednio pod folią – tak, by dokładnie wypełnić przestrzenie między krokwiami. Należy zastosować co najmniej 20--centymetrową warstwę. Odpowiednia grubość, zależna od konstrukcji dachu, wynikać będzie z obliczeń dokonanych przez wspomnianego inżyniera lub rzeczoznawcę. Jako okładzinę wewnętrzną można zastosować płyty gipsowo-kartonowe, ułożone na specjalnie przygotowanym ruszcie. Spoiny między płytami należy wypełnić gipsową masą szpachlową, stosując specjalną taśmę zbrojącą. W pomieszczeniach mokrych, np. łazienkach, muszą to być płyty impregnowane.

[srodtytul]W blasku słońca[/srodtytul]

Od okien, zwłaszcza na poddaszu, oczekuje się, by dostarczały światła i powietrza. Dobrze jest też, gdy mogą pełnić funkcję dekoracyjną. Dach nazywany bywa piątą ścianą domu, zamontowanie w nim okna połaciowego zapewni wspaniały dostęp naturalnemu oświetleniu. Nadmiar światła słonecznego i związany z nim żar poskromić można przy pomocy rolet, żaluzji czy też markiz, których w pokaźnej ofercie dostarcza rynek. Okna połaciowe montowane mogą być zarówno w postaci całych systemów, jak i pojedynczo – rozwieralne, uchylne, obrotowe lub uchylno-obrotowe. Równie ważne jak dostarczanie światła jest zapewnienie odpowiedniej ilości i przepływu świeżego powietrza. Korzystne będzie zainwestowanie w okna z nawiewnikami lub klapami wentylacyjnymi.

W budownictwie tradycyjnym wielu zwolenników wciąż mają lukarny, czyli pionowe okienka, umieszczone w dachu, często sprawiające wrażenie stylowych nadbudówek.

[srodtytul]Podłoga na wysokościach[/srodtytul]

Przed podjęciem decyzji należy skontaktować się z konstruktorem stropu. Jeśli nie ma przeciwwskazań co do nośności, można tam wylać samopoziomujący podkład podłogowy. Te gotowe, suche mieszanki – po wymieszaniu z wodą – nadają się jako podkład pod terakotę, wykładziny czy parkiet. Wylewa się je na podłoże oczyszczone z luźnych elementów, kurzu, brudu, wapna, tłuszczów itp. Jeżeli istnieje potrzeba zredukowania chłonności podłoża, należy zastosować odpowiednią emulsję.

Na drewnianym stropie najlepiej wykonać lżejszą podłogę pływającą, która nie jest na stałe połączona ze ścianami czy podłożem. Na izolacji, np. z wełny mineralnej, układa się tzw. suchy jastrych, czyli płyty zastępujące „mokry” podkład betonowy. Taką podłogę można wykończyć w dowolny sposób. Jeżeli płyty będą miały kontakt z wodą, np. w łazience, miejsca narażone na jej działanie należy zaimpregnować wodoszczelną folią elastyczną w płynie. Jako że wyrób ten dostępny jest w postaci płynnej, nakłada się go przy pomocy pędzla.

[srodtytul]Sekrety ścianek[/srodtytul]

Ścianki działowe przenoszą na strop i ściany nośne jedynie ciężar własny, nie zaś obciążenia pochodzące od innych elementów budynku. Z tego względu ich stawianie raczej nie wymaga dodatkowych wyliczeń konstrukcyjnych. Materiał trzeba jednak tak dobrać, by ścianka mogła spełniać swe funkcje: by możliwe było, na przykład mocowanie na niej szafek czy innych elementów związanych z przeznaczeniem pomieszczenia. Warto też tak je zaprojektować, by maksymalnie chroniły przed przenikaniem dźwięków do sąsiednich izb.

Jako ścianki działowe na poddaszach dobrze sprawdzają się lekkie konstrukcje szkieletowe, obłożone płytami gipsowo-kartonowymi lub gipsowo-włóknowymi. Możliwe są też, przy akceptacji ekspertów, ścianki murowane – z cegły lub pustaków, klasycznych bądź szklanych.

Warto wiedzieć, że ściankom działowym w budynkach mieszkalnych nie stawia się żadnych wymagań co do izolacyjności cieplnej.

[ramka][b] Radzi Cezary Arak, grupa Atlas[/b]

Dzieląc przestrzeń ściankami, by urządzić poddasze, warto pamiętać o kilku zasadach. Istotne jest, by światło dzienne docierało do każdego z wydzielonych pomieszczeń. Jeśli więc na naszym poddaszu mamy tylko jedno okno, wysokość ścianek działowych nie powinna przekraczać 1,5 m. Na kącik do pracy przeznaczmy minimum 1,1x1,2 m – tyle bowiem miejsca trzeba na ustawienie typowego biurka i krzesła. Miejsce do spania musi być zaopatrzone w co najmniej 70-cm korytarz, pozwalający na swobodne przechodzenie i sprzątanie. Wielkość jadalni z zasady określana jest przez rozmiary stołu i towarzyszących mu krzeseł.[/ramka]

[ramka][srodtytul]Formalności przed adaptacją[/srodtytul]

Formalności związane z przygotowaniem poddasza do potrzeb mieszkalnych zależą od planowanych prac. Przebudowa, powodująca ingerencję w konstrukcję budynku lub zmiany w jego wyglądzie, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Jeśli adaptacja pomieszczeń nie narzuca np. zmiany rozmiarów albo ilości okien, przebijania nowych otworów drzwiowych, usuwania bądź wstawiania ścian lub kucia otworów w stropach, wystarczy zgłoszenie tego faktu w starostwie co najmniej na 30 dni przed planowaną zmianą sposobu użytkowania poddasza.