Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uwzględnił skargę prokuratora na uchwałę o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Konkretnie chodziło o zmiany w regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków obowiązującym na terenie gminy przyjętego uchwałą z maja 2021 r. Radni postanowili, że to protokół końcowego odbioru technicznego będzie stanowił potwierdzenie prawidłowości wykonania podłączenia i dopiero jego podpisanie przez strony zobowiązuje do zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków.

To zastrzeżenie nie spodobało się prokuratorowi. W skardze do sądu administracyjnego zarzucił, że narusza ono przepisy. Jego zdaniem bowiem radni, dokonując zmian, przekroczyli delegację ustawową w zakresie tego, co powinien zawierać regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków, wynikającą z ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Skarżący przypomniał, że ustawa w art. 6 ust. 2 wprowadza jako warunek zawarcia umowy o zaopatrzenie, wyłącznie istnienie fizycznego przyłączenia do sieci oraz złożenie pisemnego wniosku o zawarcie umowy. Ustawodawca nie sformułował żadnych dodatkowych obowiązków dokumentacyjnych wobec wnioskodawcy. Wykluczył tym samym możliwość wprowadzenia takich dodatkowych warunków zawarcia umowy w regulaminie dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Dlatego prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w zaskarżonej części.

Ta argumentacja okazała się słuszna. Kielecki WSA uznał bowiem, że zarzut dotyczący § 2 pkt 3 zaskarżonej uchwały zmieniający przepis § 12 ust. 6 regulaminu jest zasadny. Sąd przypomniał, że uwzględniając skargę na akty prawa miejscowego stwierdza jego nieważność w całości lub w części. Ewentualnie stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.

WSA zgodził się z prokuratorem, że sporny zapis regulaminu stanowi przekroczenie delegacji z art. 19 ust. 5 pkt 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Przypomniał, że regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków określa prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług (np. właścicieli domów). Dotyczy to także warunków i trybu zawierania umów z odbiorcami usług.

Z ustawy wynika zatem, że przedsiębiorstwo jest obowiązane do zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków z osobą, której nieruchomość została przyłączona do sieci i która wystąpiła z pisemnym wnioskiem o jej zawarcie. A skoro tak, to WSA nie miał najmniejszych wątpliwości, że przedsiębiorstwo to – dostawca usług – nie może uzależniać zawarcia umowy od warunków nieprzewidzianych w tym przepisie. Tymczasem w kwestionowanym zapisie regulaminu postawiono dodatkowy warunek nieprzewidziany w ustawie.

Jak podkreślił sąd ustawodawca nie sformułował żadnych dodatkowych obowiązków dokumentacyjnych wobec wnioskodawcy, wykluczając tym samym konieczność posiadania protokołu końcowego potwierdzającego prawidłowości wykonania przyłącza i jego podpisania przez strony. Wystarczy tylko stwierdzenie istnienia fizycznego przyłącza nieruchomości do sieci i wystąpienie z pisemnym wnioskiem o zawarcie umowy. Wyrok nie jest prawomocny.

sygn. akt I SA/Ke 186/22