Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lutego 2008 r. (nr IP-PB3-423-505/07-4/KB).
Powołała się ona na art. 9 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. Przepis ten dotyczy m.in. sytuacji, gdy spółdzielnia prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej (wolnej od podatku, przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT), jak i działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu.
Izba wskazała, że koszty uzyskania przychodów należy prawidłowo przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł. Przyznała jednocześnie, że w niektórych sytuacjach takie przyporządkowanie nie jest możliwe. Wówczas zastosowanie ma art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT. Pierwszy z tych przepisów odnosi się do sytuacji, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie, jaka ich kwota przypada na poszczególne źródła. Wówczas koszty te ustala się w takiej proporcji, w jakiej występują przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Zasadę tę stosuje się również, gdy podatnik ponosi koszty ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu albo jest z niego zwolniona.
Ustalanie wielkości kosztów zgodnie z tymi zasadami jest jednak możliwe tylko w sytuacjach wyjątkowych.
