Odpowiada Genowefa Baziuk-Płaska ze Stowarzyszenia Wspólny Dom
– Sprawy te są ujęte w ustawie o własności lokali z 1994 roku. Zgodnie z art. 2 ustęp 2 „samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne”.
Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, czyli w powyższym cytacie, stwierdza starosta w formie zaświadczenia. Do lokalu mieszkalnego mogą należeć – jako jego części składowe – pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.
Ustawa mówi także, że lokale wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi zaznacza się na rzucie odpowiednich kondygnacji budynku, a w razie położenia pomieszczeń przynależnych poza budynkiem mieszkalnym, także na wyrysie z operatu ewidencyjnego. Dokumenty te powinny stanowić załącznik do aktu ustanawiającego odrębną własność lokalu. W razie braku dokumentacji technicznej budynku zaznaczeń, o których mowa, dokonuje się zgodnie z wymogami przepisów prawa budowlanego na koszt dotychczasowego właściciela nieruchomości, o ile strony umowy o ustanowienie odrębnej własności lokalu nie postanowiły inaczej. Warto też pamiętać, że zgodnie z artykułem 2 ustęp 1. samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.
