Dwoje mieszkańców warszawskiej Pragi-Południowe wniosło skargę na uchwałę Zarządu Dzielnicy w sprawie ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w miejsce „czynszu symbolicznego".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt I SA/Wa 2614/13) odrzucił skargę, stwierdzając, iż użytkowanie wieczyste jest instytucją prawa cywilnego (stosunek cywilnoprawny łączący równorzędne wobec siebie strony) i w konsekwencji opłaty z tego tytułu mają charakter cywilnoprawny. W związku z tym powstały spór jest typowym sporem dotyczącym należności pieniężnej.
Mieszkańcy z takim rozstrzygnięciem się nie zgodzili, i wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Podnieśli w niej po pierwsze, że zaskarżona uchwała została wydana bez podstawy prawnej, co może prowadzić do stwierdzenia jej nieważności. Po drugie, wskazali, że przedmiotem zaskarżenia nie jest prawidłowość ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, a legalność wydania uchwały w ogóle, a ta kwestia podlega kognicji sądów administracyjnych.
Ich argumentacja nie przekonała, jednak Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 14 stycznia 2014 r. (sygn. akt I OSK 2949/13) podzielił opinię WSA i oddalił skargę.
Zdaniem NSA stanowisko mieszkańców było błędne, bowiem spór w niniejszej sprawie dotyczył tego, czy opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego w miejsce „czynszu symbolicznego", została ustalona prawidłowo. Tymczasem ustalenie tej opłaty jest zdarzeniem, które powinno być oceniane z punktu widzenia prawa prywatnego, do czego właściwy jest sąd powszechny, a nie administracyjny.
