Następna po Lindberghu

75 lat temu, 2 lipca 1937 roku, nad Pacyfikiem zaginął samolot z Amelią Earhart, która próbowała okrążyć Ziemię wzdłuż równika.

Fragment tekstu z dodatku "Samoloty i ludzie"

Jedną z nich była urodzona w 1898 roku Amelia Earhart, która 15 maja 1923 roku, jako 16. kobieta na świecie, otrzymała licencję pilota Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI). Na karty historii lotnictwa weszła 17 czerwca 1928 roku, gdy do lotu nad Atlantykiem wystartował trzysilnikowy, wyposażony w pływaki samolot typu Fokker F. VII/3m. Pierwotnie w wyprawie jako jeden z członków trzyosobowej załogi miała uczestniczyć bogata Amerykanka Amy Phipps Guest. Jej rodzina była głównym sponsorem lotu. Jednak pod presją części rodziny Amerykanka zrezygnowała z udziału, sugerując jednocześnie, by na jej miejsce znaleziono inną kobietę. Wybór padł na Earhart. Mimo iż miała doświadczenie pilota, jej rola ograniczała się do prowadzenia dziennika lotu i robienia zapisków, które posłużyły jej później do napisania książki „20 Hours, 40 Minutes: Our Flight in the Friendship” („Friendship” to nazwa ich samolotu), w której wspominała: „Ja byłam tylko bagażem, jak zwykły worek ziemniaków. (…) Może kiedyś spróbuję tego sama”.

Earhart stała się pierwszą kobietą, która przeleciała Atlantyk, i przy okazji ikoną feminizmu. Sama mawiała: „Znam wielu chłopców, którzy powinni piec ciasta, i wiele dziewcząt, które sprawdziłyby się o wiele lepiej przy zajęciach technicznych. Nie ma powodu, dla którego kobieta miałaby nie zajmować wysokiej pozycji w lotnictwie. Pod warunkiem, że pokona uprzedzenia i wykaże się umiejętnościami”.

Kiedy załoga powróciła do USA, została przywitana uroczystą paradą w Nowym Jorku i przyjęciem w Białym Domu.

W lutym 1931 roku Earhart poślubiła bogatego wydawcę prasowego George'a Putnama. Teraz mogła poświęcić się największej pasji – lataniu. Już 8 kwietnia tego samego roku ustanowiła rekord pułapu w kategorii kobiet, tym razem na wiatrakowcu, osiągając wysokość 6105 metrów.

Postanowiła sobie także, że kolejny przelot nad „wielką wodą” wykona już na miejscu pilota. 20 – 21 maja 1932 roku jako pierwsza kobieta pilot przeleciała na lockheedzie vedze z Nowej Fundlandii do Londondery w Irlandii trasę liczącą 3200 km. Lot, trwający 13 godzin i 35 minut, był równocześnie kobiecym rekordem długości lotu. Mimo iż nie zdołała dolecieć, jak planowała, do Paryża, świat oszalał na jej punkcie. Był to pierwszy z wielkich przelotów, jakie odbyła. „To już rutyna. Biję rekord, a potem robię o nim wykład. Do momentu, kiedy zdobędę następny” – pisała w jednym z listów do męża.

Greta Garbo w kokpicie

Pod koniec 1936 roku Earhart rozpoczęła przygotowania do lotu dookoła świata, w który wyruszyła 18 marca 1937 roku na samolocie typu Lockheed L-10 Electra, ale po 16 godzinach, podczas pierwszego lądowania, nastąpiła awaria podwozia. Musiała przerwać wyprawę.

Znam wielu chłopców, którzy powinni piec ciasta, i wiele dziewcząt, które sprawdziłyby się o wiele lepiej przy zajęciach technicznych. Nie ma powodu, dla którego kobieta miałaby nie zajmować wysokiej pozycji w lotnictwie — mawiała Amelia Earhart

Rankiem 1 czerwca 1937 Earhart, wraz z nawigatorem Fredem Noonanem, wystartowała udoskonalonym samolotem do ponownej próby przelotu. Maszyna miała w skrzydłach i kadłubie zbiorniki na ponad 4 tys. litrów paliwa. Trasa lotu wiodła z Oakland nad Puerto Rico, Wenezuelą, Brazylią, Senegalem, nad Afryką, Azją, Australią, do Nowej Zelandii.

1 lipca po starcie z Lae na Nowej Zelandii samolot skierował się na odległą o ponad 4 tys. km wyspę Howland na Oceanie Spokojnym, w połowie drogi między Hawajami a Australią. Samolot nie osiągnął jednak celu podróży. Zaginął.