Rozpruty sejf zieje otchłanią w sufit, a drzwiczki zwisają nad dywanem. Sięgam do środka, natrafiam ręką na papier i cofam ją jak oparzony. Zaglądam i widzę sześć zapełnionych przegród, głębokich jak w szafce bibliotecznej. U dołu sejfu znajdują się dwie szuflady, szarpię do góry i wyciągam. Pierwsza jest pusta, w drugiej są monety. Monety na nic mi się nie przydadzą, więc wkładam szuflady z powrotem, a potem wstaję, bo jak nie wstanę, to zacznie mi się kręcić w głowie, podchodzę do drzwi i patrzę przez judasza. Słyszę głosy sąsiadów, ale nikt się nie kręci pod drzwiami ani koło mojego jeepa. Wygląda, że teren czysty.