Nagroda przyznawana jest za książkę z dziedziny literatury (ze szczególnym uwzględnieniem prozy), historii, krytyki literackiej, problematyki społecznej i politycznej; „za książkę, którą charakteryzują szeroko pojęte walory poznawcze, niekonwencjonalne sądy i opinie, dbałość nie tylko o precyzję myśli, ale też o prostotę i o piękno słowa”. Jury w składzie: Włodzimierz Bolecki, Tomasz Burek, Kazimiera Kijowska, Jacek Łukasiewicz, Dobrosława Platt, Marta Wyka w uzasadnieniu werdyktu stwierdziło, że w zbiorze tym „autor przedstawił losy jednostek w dzisiejszym świecie komunikacji elektronicznej”, podkreśliło też „uważny i czuły stosunek do przedmiotów i pejzaży współczesnej Polski, oglądanej przez nacechowane ironią medium tytułowego bohatera, a także konsekwencję pisarza w ukazywaniu losu młodego emigranta politycznego z lat osiemdziesiątych”.

Od roku 1995 Laureatami Nagrody zostali: - Ryszard Legutko za „Etykę absolutną a społeczeństwo otwarte” (1996)- Henryk Waniek za książki „Hermes w Górach Śląskich”, „Opis podróży mistycznej z Oświęcimia do Zgorzelca 1257-1957”, „Pitagoras na trawie” (1997)- Paweł Lisicki za zbiór esejów „Doskonałość i nędza” (1998)- Antoni Libera za „Madame” (1999)- Janusz Krasiński za cykl powieści „Na stracenie”, „Twarzą do ściany”, „Niemoc” (2000)- Włodzimierz Odojewski za powieść „Oksana” i zbiór opowiadań „Jedźmy, wracajmy...” (2001) - Dawid Bieńkowski za powieść „Jest” (2002)- Marek Łatyński za „Nie paść na kolana. Szkice o polskiej polityce lat powojennych” (2003)- Bronisław Wildstein za tom opowiadań „Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością” (2004)- Dariusz Karłowicz za książkę „Koniec snu Konstantyna. Szkice z życia codziennego idei” (2005)- Dariusz Gawin za książkę „Polska, wieczny romans. O związkach literatury i polityki w XX wieku” (2006)- Zbigniew Kruszyński za zbiór opowiadań „Powrót Aleksandra” (2007)