Czytelnicy na całym świecie polubili bohaterów Larssona: ambitnego i nieprzekupnego dziennikarza Mikaela Blomkvista oraz jego aspołeczną współpracownicę, genialną hakerkę Lisbeth Salander. Problemy, z jakimi mieli do czynienia w pierwszym tomie historii, zdradzał tytuł: „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” – negatywni bohaterowie byli psychopatami, mizoginami, rasistami. „Dziewczyna, która igrała z ogniem” jest dalszym ciągiem opowieści, równie pesymistycznym i z wielu powodów przygnębiającym.
Główną bohaterką jest Lisbeth – dorosła, samodzielna, opanowana, zimna. Szukająca w sobie ciepłych uczuć i równocześnie przepełniona chęcią zemsty na ojcu za odebranie jej rodziny, naturalnego ich źródła. A w tle przemyt młodocianych prostytutek z krajów dawnego ZSRR do bogatej Szwecji, gdzie jest na nie wielu chętnych. To zresztą jeden tylko z wątków tej wciągającej, sprawnie napisanej historii. Autor znał się na swym fachu – choć poszczególne tomy liczą ponad 600 stron, nader rzadko można zarzucić mu przegadanie czy obniżenie napięcia. Denerwować mogą zbyt szczegółowe opisy technicznych gadżetów, które wyraźnie lubił, ale można mu to łatwo zapomnieć.
Stieg Larsson był wytrawnym dziennikarzem, miał talent, wyobraźnię i ogromną wiedzę o problemach, jakie nurtują szwedzkie społeczeństwo. Całkiem zasadnie uważał, że większy wydźwięk odniosą powieści kryminalne, w których ujawni prawdziwy obraz skandynawskiego raju, niż artykuły w prasie. Nie mylił się – nakład jego książek przekroczył już 13 mln egzemplarzy, „Mężczyźni…” byli w ubiegłym roku najlepiej sprzedającym się tytułem w Europie. Przyniosła spadkobiercom 13 mln dolarów zysku – i zapoczątkowała wojnę.
Larsson zmarł w 2004 roku i nie pozostawił testamentu. Uważał – mylnie, jak się okazuje – że automatycznie dziedziczyć po nim będzie Eva Gabrielsson, jego partnerka, z którą związał się w 1974 roku. Nie mieli ślubu, dlatego zgodnie z obowiązującymi przepisami cała scheda po Stiegu Larssonie przypaść powinna żyjącym członkom jego najbliższej rodziny, ojcu i bratu.
Gabrielsson twierdzi, że nie utrzymywali oni kontaktów z jej partnerem, dopiero teraz mówią o uczuciach, jakie miały ich łączyć. I zdradza, że największą miłością ojciec i brat darzą… laptop Stiega, w którym znajduje się 200 gotowych stron czwartej książki i szkice do kolejnych tomów, nad którymi pracowali już wspólnie. Panowie gotowi byli nawet scedować na nią apartament w Sztokholmie, w którym mieszkała z pisarzem, byle tylko oddała im komputer.
