Bardzo długi marsz śladami Glińskiego

Tomasz Grzywaczewski,

Przez dziki Wschód

,

Wydawnictwo Literackie

Zgodnie z kaprysem NKWD kolejnych 25 lat miał spędzić na ciężkich robotach, w często uczęszczanych przez Polaków syberyjskich plenerach. Ale, jak to 17-latek, Gliński też miał swoje kaprysy. W 1941 r. wraz z kilkoma innymi skazańcami uciekł w łagru i przez następny rok wędrowali pieszo z Syberii w stronę Kalkuty. Jakieś 6,5 tys. km przez azjatyckie pustkowia o paskudnym klimacie.

Pewnie znacznie więcej niż 6,5 tys. – tyle że nie kilometrów, lecz dolarów – zarobił na tej brawurowej ucieczce niejaki Sławomir Rawicz, który podszywając się pod Glińskiego, spisał te niby-wspomnienia i wydał jako „Długi marsz". Jedno Rawiczowi trzeba przyznać – pisał równie sprawnie, co  Gliński uciekał – to świetnie wykonane szachrajstwo stało się wielkim bestsellerem. A kiedy inkasował za nie stosowne honorarium, Gliński tyrał jako robotnik przy budowie autostrad w Anglii.

Cała sprawa wyszła na jaw już po śmierci Rawicza i była szeroko opisywana, także całkiem niedawno, przy okazji realizacji dość wiernie opartego na „Długim marszu" filmu Petera Weira „Niepokonani".

70 lat później Tomasz Grzywaczewski  postanowił powtórzyć wyczyn Glińskiego. A właściwie go przebić, bo choć jego trasa wiodła również z Jakucka do Kalkuty, wraz z Filipem Drożdżem i Bartoszem Malinowskim pokonali 8 tys. km. Zapis tej półrocznej przygody to naprawdę niesamowita lektura.