Czeski pisarz Karel Čapek (1890-1938) był prekursorem literatury science-fiction. To on wprowadził do obiegu słowo: robot, tak nazywając w swojej sztuce z 1920 r. „R. U. R" („Roboty Uniwersalne Rossuma") inteligentne maszyny zastępujące człowieka. W przeciwieństwie do wielu innych pisarzy s-f Čapek przestrzegał przez niebezpieczeństwem rozwoju techniki. Uważał, że jeśli postęp nie idzie w parze z rozwojem duchowym człowieka, rodzi się pokolenie ludzi gotowych na wykonanie wszelkich rozkazów. Potwierdzenie tej tezy znalazł w rodzącym się w Niemczech nazizmie, o tym jest jego powieść „Inwazja jaszczurów" z 1936 r.
Poglądy Čapka odzwierciedla też sztuka „Sprawa Makropulos" z 1922 r., która dopiero teraz ukazuje się w polskim przekładzie. Čapek polemizuje w niej z przekonaniem, że przedłużone życie zapewniłoby szczęście człowiekowi. A tłumacz sztuki, Jan Gondowicz udowadnia, że czeski pisarz był mistrzem wartkich dialogów, co dla tekstu przeznaczonego na scenę ma ogromne znaczenie.
Tłumaczenie zostało wzbogacone zabawnym mini-komiksem Macieja Sieńczyka, będącym rodzajem żartu z operowej konwencji. „Sprawa Makropulos" Karela Čapka to kolejna pozycja w serii „Biblioteka Teatru Wielkiego-Opery Narodowej", której współwydawcą jest oficyna Axis Mundi.
Fragment sztuki "Sprawy Makropulos"
