Premiera książki „Kres. Wołyń, historie dzieci ocalonych z pogromu”

Dwaj reporterzy i historyk po ponad 70 latach odkryli listy pisane przez dzieci ofiar Wołynia i dotarli do ich nadawców. Napisali wstrząsającą książkę. Premiera - 4 października w Domu Spotkań z Historią.

Aktualizacja: 03.10.2016 07:09 Publikacja: 02.10.2016 22:50

Korespondencja dzieci uratowanych z rzezi wołyńskiej. Pieskowa Skała, 1944 rok.

Sieroty w Pieskowej Skale tuż po obcięciu włosów. Chłopiec w drugim rzędzie pierwszy z lewej (siedzi

Franciszek Przytomski (pierwszy z prawej) już po adopcji w Krakowie, 1944 r.

Grupa wychowawców. W środku gładko uczesana Jadwiga Klimaszewska, kierująca sierocińcem. Mały chłopi

Paweł Łabaszczuk ze swoją ukraińską żoną i dziećmi. Od lewej zamordowani Władek i Zosia. Również żon

Kąpiel sierot z Pieskowej Skały w Prądniku, 1944 r.

Wychowawczynie oraz opiekunki w sierocińcu w Czerniejewie.

Gala, Helena Bakun (jej babcia była z domu Rzyczkowska)

Janina Sąsiadowska trzyma w rękach swoje ostatnie zdjęcie z Kresów. Pustków Żurawski 2016 r.

1/14

Foto: materiały promocyjne

Korespondencja dzieci uratowanych z rzezi wołyńskiej. Pieskowa Skała, 1944 rok.

Foto: Instytut Pamięci Narodowej

Sieroty w Pieskowej Skale tuż po obcięciu włosów. Chłopiec w drugim rzędzie pierwszy z lewej (siedzi, wpatruje się w obiektyw) to Leon Łabaszczuk.

Foto: archiwum prywatne

Władek Łabaszuk, zamordowany 13.01.1944

Foto: archiwum prywatne

Franciszek Przytomski (pierwszy z prawej) już po adopcji w Krakowie, 1944 r.

Foto: archiwum prywatne

Grupa wychowawców. W środku gładko uczesana Jadwiga Klimaszewska, kierująca sierocińcem. Mały chłopiec na kolanach to Zygmuś. Żydowski chłopiec ukrywany w Pieskowej Skale.

Foto: Instytut Pamięci Narodowej

Paweł Łabaszczuk ze swoją ukraińską żoną i dziećmi. Od lewej zamordowani Władek i Zosia. Również żona została zabita podczas napadu banderowców 13.01.1944. Ruda Brodzka, przed 1944 rokiem.

Foto: archiwum prywatne

Kąpiel sierot z Pieskowej Skały w Prądniku, 1944 r.

Foto: Instytut Pamięci Narodowej.

Wychowawczynie oraz opiekunki w sierocińcu w Czerniejewie.

Foto: archiwum prywatne

Gala, Helena Bakun (jej babcia była z domu Rzyczkowska)

Foto: Konrad Piskała

Janina Sąsiadowska trzyma w rękach swoje ostatnie zdjęcie z Kresów. Pustków Żurawski 2016 r.

Foto: Konrad Piskała

Foto: materiały promocyjne

Magdalena Kowalczyk

Konrad Piskała, Tomasz Potkaj i dr Leon Popek po ponad 70 latach otworzyli koperty z pisanymi i nigdy nie wysłanymi listami. I odnaleźli ich nadawców. Potem zdecydowali się opowiedzieć o losach grupy dzieci uratowanych z rzezi wołyńskiej 1943 i 1944 roku.

129 listów, pisanych nieporadnym dziecięcym pismem, często z błędami. Przeleżały pół wieku w pudełku po butach w mieszkaniu krakowskiej profesor Jadwigi Klimaszewskiej. Jest tam karteczka: „Listy dzieci z Pieskowej Skały zwrócone z granicy frontu”. To korespondencja sierot uratowanych z pogromów na Wołyniu, które znalazły schronienie w domu dziecka urządzonym na zamku pod Krakowem. Stamtąd pisały do rodziców, którzy zostali na Kresach. Listy tam nigdy nie dotarły.