Urodził się w 1928 r. w Jaśle. Dzieciństwo spędził we Lwowie, gdzie uczył się gry na akordeonie i fortepianie. – Muzyką lekką zainteresowałem się właśnie w Jaśle, inspirując się grą wuja Władysława, który grywał szlagiery lat 20. i 30. – mówił „Duduś" Matuszkiewicz w 2011 r. podczas spotkania z fanami w rodzinnej miejscowości.
Po wojnie przeprowadził się z rodziną do Krakowa, gdzie zbierał pierwsze jazzowe doświadczenia, rozpoczął naukę gry na klarnecie i saksofonie. Grywał w orkiestrze Kazimierza Turewicza, zakładał również własne grupy, stając się jednym z głównych promotorów muzyki jazzowej w Polsce.
W 1949 r. przeniósł się do Łodzi, gdzie studiował na wydziale operatorskim Łódzkiej Szkoły Filmowej. Na przełomie lat 1950-1951 założył grupę Melomani, działającą przy łódzkim oddziale międzynarodowej organizacji ekumenicznej YMCA. W zespole grali: pianista Andrzej Trzaskowski, basista Witold Kujawski, perkusista Witold Sobociński oraz trębacz Andrzej Idon Wojciechowski.
Rok później dołączył do nich Krzysztof Komeda, jeden z najwybitniejszych muzyków jazzowych w Polsce oraz inni giganci: Andrzej Kurylewicz, Zbigniew Namysłowski. Z Melomanami Matuszkiewicz wziął udział w pierwszych edycjach festiwalu jazzowego w Sopocie, prowadząc ulicami miasta pochód grający jazz nowoorleański.
Wczesne lata jazzu wspominał w piosence Wojciech Młynarski: „Ach, to był szał, gdy „Duduś" grał na saksofonie/ Tworzył styl mych najlepszych chwil, mych młodych lat./ Każdego dnia nadzieja szła w białym welonie/ Spotkać mnie, zaprzyjaźnić się, iść razem w świat/ I wciąż na Mokotowskiej/ Gdy zmierzch spóźnia się troszkę/ Tych chwil starym Hybrydom żal/ Gdy nastrój trwał i „Duduś" grał na saksofonie".
