Wrocław ma jeden z najpiękniejszych zabytkowych budynków teatralnych w Polsce. Wybudowano go w 1841 r. i choć w XIX stuleciu po dwóch pożarach musiał być przebudowywany, przetrwał do dziś w świetnym kształcie.
W 1945 r. zagościła w tym gmachu Opera Wrocławska. Przez ponad 100 lat ten teatr był ważnym punktem na niemieckiej mapie muzycznej, w PRL-u priorytetem dla władz było prezentowanie oper polskich i słowiańskich. Dopiero więc w 1992 r. Opera Wrocławska wystawiła „Wolnego strzelca", choć to sztandarowe dzieło niemieckiego romantyzmu, a jego kompozytor Carl Maria von Weber był swojego czasu dyrektorem teatru we Wrocławiu.
„Wolnemu strzelcowi", który dzieje się w środowisku myśliwych, reżyser dodał nieco ekologiczne przesłanie
To prawda, że baśniowa fabuła tej opery razi dziś naiwnością. Konszachty z diabłem, mroczny las, samotny pustelnik – te romantyczne atrybuty straciły atrakcyjność, ale jest w „Wolnym strzelcu" wiele ciekawej i zróżnicowanej muzyki.
We Wrocławiu postanowiono „Wolnego strzelca" uwspółcześnić, powierzając go Cezaremu Tomaszewskiemu, reżyserowi lubiącemu inscenizować stare opery w sposób niebanalny. Czasami kończy się to klęską, jak z „Halką" zamienioną w happening, czasem daje zaskakująco świeże spojrzenie na Mozarta.
„Wolnemu strzelcowi", który dzieje się w środowisku myśliwych, reżyser dodał nieco ekologiczne przesłanie, a przede wszystkim pokazał, że złych mocy nie trzeba szukać w ciemnym lesie, tylko wśród tych, którzy nas otaczają. Wprowadził postać konferansjera-narratora, ale tekst mu powierzony nie jest lepszy od starych dialogów, a żarty wymuszone. Natomiast Cezaremu Tomaszewskiemu udało się ożywić tę operę dynamicznym i sprawnym prowadzeniem scen zbiorowych z udziałem chóru.
Do tego dochodzi oczywiście sama muzyka, której charakter i nastroje efektownie zróżnicował Łukasz Borowicz z orkiestrą Opery Wrocławskiej. Atrakcją premiery była Aleksandra Kurzak jako Agata, o której rękę stara się Maks, i w tej roli świetnie połączyła sceniczny temperament z liryczną szczerością wokalną.
W Maksa wcielił się młody tenor z RPA Alec Carlson, o głosie jeszcze nieco surowym, ale wielce obiecującym. Cała premierowa obsada zasługuje na wyróżnienie, bo staranny dobór solistów jest szczególnie ważny w operach, którym współczesny teatr musi dać nowe życie.
