Konkurencyjne kursy malarsko-rysunkowe prowadzi niejaki Charles Gleyre. Do niego zapisuje się Alfred Sisley, potomek angielskiego kupca i Francuzki, a także Pierre-Auguste Renoir, żywiołowy syn krawca. Pojawia się też Fréderic Bazille – nieśmiały syn zamożnego właściciela winnic. Po pewnym czasie do Gleyre’a doszlusowuje Monet. Różnią się pochodzeniem i stanem majątkowym, lecz mają zbliżone poglądy na sztukę. Przede wszystkim buntują się przeciwko monopolowi akademików na dorocznej wystawie zwanej Salonem. W ogóle klimat w Paryżu jest niespokojny: miasto przeżywa urbanistyczną rewolucję. Baron Haussmann wyburza całe dzielnice, żeby średniowieczne miasto przeobrazić w nowoczesną metropolię. Głównie kosztem ubogich mieszkańców.
W 1863 roku jurorzy Salonu odrzucają prawie trzy tysiące prac. Dla poprawy nastrojów, cesarz Napoleon III inicjuje Salon Odrzuconych. Gigantyczną zbiorówkę – ponad 1000 eksponatów – szturmują tłumy, co dzień 70 tysięcy widzów! Oczywiście w pogoni za sensacją.
Tu Roe wprowadza do akcji Édouarda Maneta, nieformalnego przywódcę grupy. Bogaty bon vivant, z dobrego domu (jego matka była chrzestną córką króla Szwecji, ojciec – wpływowym sędzią) staje się bohaterem najsłynniejszych skandali w historii malarstwa. Nikt nie wie, że uchodzący za kawalera malarz ma na sumieniu nieślubne dziecko i zawarł potajemnie ślub…Guru przyszłych impresjonistów brylował w Café Guerbois, dyskutując o sztuce. Imponował ambitnym młodziakom z prowincji. Nie robił wrażenia tylko na Edgarze Degasie. Ten atrakcyjny, z klasycznym wykształceniem artysta, finansowo zabezpieczony przez ojca-bankiera, znany był z ciętego języka. I z trudnego charakteru.
Znacie tę historię? Znamy! To przypominamy: w 1863 roku cały Paryż wyśmiewa “Śniadanie na trawie” Maneta. Do sceny pozowali dwaj bracia artysty. Kompletnie ubrani, zgodnie z ówczesną modą. Obok nich – naga Victorine Meurent, wzięta paryska modelka. Co ciekawe, skandal wcale nie zaszkodził artyście. Stał się znany, wszędzie zapraszany, oblegany przez panny na wydaniu. Dwa lata później malarz powtórzył “sukces skandalu”, obsadzając Victorine w roli “Olimpii”, luksusowej prostytutki.
