Nazywał fałsz po imieniu

Także w Polsce, gdzie nie brakuje miłośników twórczości Wysockiego, czcimy rocznicę jego urodzin. W Koszalinie już po raz szósty odbył się festiwal filmów dokumentalnych o autorze „Ochoty na wołkow”. Niektóre z prezentowanych na nim filmów będzie można zobaczyć 1 lutego w Muzeum Literatury w Warszawie na pokazie przygotowanym przez dyrektorkę koszalińskiego Muzeum Włodzimierza Wysockiego, dr Marlenę Zimną.

– Pokażemy francuskie nagranie z 1977 r.: fragment talk-show, którego gościem był Wysocki – powiedziała Marlena Zimna. – Bard udzielił wywiadu po francusku, którym to językiem posługiwał się swobodnie, wykonał też swoje najsłynniejsze pieśni. Innym rarytasem jest materiał z Czarnogóry, z Titogradu, z 1974 r. To monolog Wysockiego połączony z prezentacją songów, które sam zapowiada i komentuje. Mamy też unikatowe materiały serbskie – fragmenty spektakli z 10., jubileuszowego festiwalu teatralnego BITEF, jednego z najbardziej prestiżowych na świecie. W 1976 r. „Hamlet” moskiewskiego Teatru na Tagance z Włodzimierzem Wysockim w roli tytułowej zdobył tam Grand Prix. Udało się nam wydobyć z archiwów zapis filmowy tego niezwykłego wydarzenia.

Nakładem wydawnictwa Videograf II ukazała się najnowsza biografia Wysockiego autorstwa Przemysława Słowińskiego „Nie uśmiecha się życie do wilków”.

Zwracam też uwagę na wydaną w zeszłym roku książkę stryjecznej siostry poety – Ireny Wysockiej „Mój brat Wysocki. U źródeł” (Collegium Columbinum, Kraków). Precyzyjnie przedstawia rodowód Wysockiego, nie czyniąc tajemnicy z jego żydowskich korzeni.