Śladami kompozytora

Audiobook „Chopin Warsaw” jest dostępny na stronach internetowych urzędu miasta oraz jako podcast w serwisie iTunes. Ma on postać 14 plików dźwiękowych do ściągnięcia na odtwarzacz MP3 oraz mapki z trasą do wydrukowania.

– Jest to produkt skierowany do turystów, którzy informacji szukają na własną rękę, w sieci lub w punktach Informacji Turystycznej – przekonuje Katarzyna Ratajczak z Biura Promocji Miasta.

Zanim jednak turyści będą mieli okazję poszukać informacji, najpierw będą musieli dołożyć wiele starań, by odnaleźć audiobook. Mimo że produkt dostępny jest od września ubiegłego roku, o jego istnieniu do dzisiaj nie wie prawie nikt. Najlepiej mówią o tym liczby. Wersję polską ściągnięto dotąd 50 razy, angielską – 10, zaś japońską, najmłodszą z nich, ani razu.

[srodtytul]Powrót do przeszłości[/srodtytul]

Na pierwszy ogień idzie Ogród Saski. Docieramy. Włączamy audiobook. W słuchawkach rozlega się głos przewodnika, który miłym, precyzyjnym tonem zapowiada, czego możemy się spodziewać po audycji. Oprócz niego wypowiadać się będą dziennikarze, muzykolodzy i pianiści.

Przystanki zajmują po kilkanaście minut, siadamy więc wygodnie na ławce. W słuchawkach słyszymy głosy ptaków, stukot przejeżdżających powozów, co skutecznie wprowadza nas w atmosferę parku z czasów Chopina. Na tym tle zaczyna się opowieść o mieście, parku, rodzicach Fryderyka, przerywana od czasu do czasu fragmentami muzyki. Ogród Saski o tej porze roku jeszcze nie zachwyca, ale powinniśmy – jak sugestywnym głosem zaleca lektor – użyć wyobraźni, by przenieść się do XIX-wiecznej Warszawy. Wówczas w ogrodzie „spotykała się młodzież, dobre towarzystwo […], damy prezentowały tutaj swoje kreacje, dzieci bawiły się pod opieką piastunek, natomiast ludzie źle ubrani i handlarze nie byli wpuszczani”.

Z Ogrodu Saskiego audiobook radzi skierować się w stronę Krakowskiego Przedmieścia. Tam na terenie dzisiejszego Uniwersytetu Warszawskiego, w pałacu Kazimierzowskim, mieszkała rodzina Chopinów. Dziś na fasadzie budynku znajduje się portret muzyka.

[srodtytul]Znikające gadżety[/srodtytul]

Idziemy dalej. Po drodze mijamy punkt Informacji Turystycznej, gdzie pytamy o „Chopin Warsaw”. Tam nie słyszeli jednak o stronie internetowej z audioprzewodnikiem. Również w punktach na Dworcu Centralnym i na lotnisku dostaliśmy jedynie mapki miejsc związanych z kompozytorem oraz program koncertów na Uniwersytecie Muzycznym imienia kompozytora.

– Były płyty z nagranym audiobookiem – informują nas pracownicy, rozkładając bezradnie ręce – ale wszystkie już rozdaliśmy. Biuro Promocji Miasta było zaskoczone taką odpowiedzią.

– Płyta z przewodnikiem jest promocyjnym gadżetem rozdawanym na targach, a nie głównym produktem, którym są pliki dźwiękowe MP3 – mówi Katarzyna Grabarska-Nowicka. Sprawa ma zostać przekazana do stołecznego Biura Turystyki, które jest odpowiedzialne za punkty informacyjne.

[srodtytul]Drepcząc w tempie narracji[/srodtytul]

Dochodzimy do placu Zamkowego. Varsavianista Jerzy Majewski pomaga wyobrazić sobie nieistniejące już Konserwatorium Warszawskie, w którym studiował młody kompozytor „…po lewej mamy dziurę, w której jest wylot Trasy W-Z. Więc wyobraźmy sobie, że nie ma dziury, tylko jest góra w tym miejscu. I ta górka to są właśnie mury klasztoru…”, w którym znajdowało się konserwatorium. „Budynki po wojnie nie zostały odbudowane, ponieważ zasłaniałyby trasę komunikacyjną, która w czasach PRL-u, kiedy samochód był szczytem nowoczesności, była swoistym fetyszem” – anegdotycznym tonem informuje nas przewodnik.

Dalej przemierzamy ulicę Miodową, na której znajdowały się kawiarnie – m.in. istniejąca do dziś Honoratka – oraz niegdyś ruchliwą ulicę Kozią. Po drodze jeszcze kilka przystanków na Krakowskim Przedmieściu. Do mety, która znajduje się w Łazienkach pod pomnikiem muzyka, dojeżdżamy autobusem.

W sumie cała trasa zajmuje około dwóch godzin wolnego – adekwatnego do spokojnej narracji – spaceru.

[srodtytul]Jak przegapić Chopina[/srodtytul]

Przewodniki audio znane od dawna na Zachodzie, w Polsce dopiero zdobywają popularność, ale wprowadza je coraz więcej miast. W Warszawie zwiedzanie ze słuchawkami oferują m.in. Muzeum Narodowe, Muzeum-Pałac w Wilanowie, Uniwersytet Warszawski, wykorzystała je również fundacja Arteria w projekcie z 2006 r. „Podróż do Azji” (czyli na Stadion Dziesięciolecia). To wygodny sposób na zwiedzanie, nie trzeba korzystać z usług przewodnika i można spacerować we własnym tempie.