Dzieło odnowy wiąże się z przyjazdem do Polski belgijskiego mnicha Karola van Oosta z opactwa św. Andrzeja w Brugii. Po przejściowym pobycie w Rabce (1936 – 1939, gdzie prowadzono internat) zdecydowano się na przeniesienie do tynieckich ruin. Pierwszą „załogę” stanowiła grupa dziesięciu Polaków, którzy zgłosili się w latach 30.
XX wieku, odbyli wstępną formację i studia w Belgii, oraz Belg – przeor. Po zakończeniu działań wojennych, od 1947 r., przystąpiono do odbudowy klasztoru. Trudne warunki powojennej rzeczywistości spowodowały, że prace ukończono dopiero na początku XXI w.
Oprócz renowacji mnisi podjęli także szereg innych inicjatyw. W Tyńcu opracowano posoborowy „Mszał rzymski” oraz pozostałe księgi liturgiczne. Prace te prowadził o. Franciszek Małaczyński. Równolegle przebiegały prace nad przekładem z języków oryginalnych i redakcją tzw. Biblii Tysiąclecia (wydanie piąte ukazało się w 2000 r.). Było to dzieło o. Augustyna Jankowskiego. Nie zaniedbano też badań nad historią Tyńca i benedyktynów polskich oraz historią liturgii, czym zajmował się przez wiele lat o. Paweł Szczaniecki.
Przed dziesięcioma laty rozpoczęło pracę Wydawnictwo Tyniec. Jego głównym obszarem działalności jest edycja tłumaczeń tekstów źródłowych do dziejów i duchowości monastycznej („Źródła monastyczne”) oraz popularyzacja benedyktyńskiej tradycji. W zmienionej rzeczywistości ekonomicznej Polski, w poszukiwaniu nowych form na pozyskiwanie środków utrzymania, od 2006 roku działa Jednostka Gospodarcza Benedicite zajmująca się promocją i sprzedażą produktów benedyktyńskich.
W odbudowanym skrzydle dawnej biblioteki rozpoczął swą działalność Benedyktyński Instytut Kultury „Chronić dobro”, którego celem jest animacja szeroko pojętej działalności kulturalnej w ramach opactwa oraz przyjmowanie przybywających gości.
