Carrie Fisher pokonała nałóg i walczy z chorobą

Poznała słodki smak triumfu i gorycz klęski. Carrie Fisher, córka sławnych rodziców, gwiazda przełomu lat 70. i 80., długo zmagała się z uzależnieniem od narkotyków i alkoholu. Od kilku lat walczy z chorobą psychiczną. Odniosła sukces jako pisarka, ale dla wiernych fanów na zawsze pozostanie przede wszystkim dzielną księżniczką Leią z „Gwiezdnych wojen”

Aktualizacja: 24.09.2010 19:11 Publikacja: 23.09.2010 18:07

Carrie Fisher i Mark Hamill w „Gwiezdnych wojnach: Część 4 – Nowa nadzieja” George’a Lucasa (1977)

Carrie Fisher i Mark Hamill w „Gwiezdnych wojnach: Część 4 – Nowa nadzieja” George’a Lucasa (1977)

Foto: PAT

W filigranowej Carrie Fisher, która w roli księżniczki Lei debiutowała w „Gwiezdnych wojnach: Nowej nadziei” w 1977 roku, podkochiwała się większość moich starszych kolegów z podstawówki. Fenomen nie dotyczył więc tylko Ameryki. Kosmiczna fryzura, czyli pamiętne dwa „pączki” na głowie i bikini ze złotej blachy, w którym pojawiła się w „Powrocie Jedi” (1983) – uczyniły z niej seks symbol wczesnych lat 80.

[wyimek]

[link=http://www.rp.pl/temat/9155_Z-zycia-gwiazd.html] Czytaj więcej - Z życia gwiazd[/link][/wyimek]

Ale gwiazda Fisher zgasła równie nagle, jak rozbłysła. Pięknie zapowiadającą się karierę aktorską złamały używki, kłopoty osobiste, a w końcu choroba – depresja maniakalna, której pierwsze symptomy ujawniły się już we wczesnej młodości. Fisher przeszła prawdziwe piekło: szpitale, nieskuteczne terapie, nawroty choroby i leczenie elektrowstrząsami, co odbiło się m.in. na jej wyglądzie.

Ale nie poddała się i dziś 53-letnia Carrie może powiedzieć, że odniosła swój prywatny sukces. Stokroć cenniejszy od sławy, nagród i uznania krytyków. Dzięki lekom może normalnie funkcjonować, wychowuje córkę i spełnia się zawodowo. Głównie jako pisarka i autorka scenariuszy, od czasu do czasu pojawia się też na małym i dużym ekranie.

Ma już na koncie kilka książkowych bestsellerów. Największy z nich – „Pocztówki znad krawędzi” (1987) – został przeniesiony na ekran, główne role zagrały Meryl Streep, prywatnie przyjaciółka autorki, i Shirley MacLaine. Powieść, w dużym stopniu autobiograficzna, traktuje o bolesnych zmaganiach z nałogiem, a także o rywalizacji między matką i córką. Wszystkie książki Fisher nawiązują do jej niezwykłej biografii, co czyni je jeszcze bardziej poczytnymi – jak w przypadku „Surrender the Pink” (1990), w której opowiada o trwającym kilka lat związku i małżeństwie, które nie przetrwało nawet roku, ze znanym muzykiem Paulem Simonem.

Mówi o sobie, że jest „produktem Hollywood”. Urodziła się 21 października 1956 roku w Beverly Hills jako dziecko popularnej pary: piosenkarza Eddiego Fishera i aktorki Debbie Reynolds. Idylla trwała krótko – ojciec zostawił rodzinę dla Elizabeth Taylor. Matka wyszła powtórnie za mąż, za biznesmana z branży obuwniczej, który okazał się hazardzistą i szybko roztrwonił majątek żony.

Carrie nie miała łatwego dzieciństwa: z ojcem nie kontaktowała się prawie wcale, a matkę, która starała się zarobić na utrzymanie rodziny i spłatę długów męża, widywała najczęściej na planach filmowych albo na Broadwayu, za kulisami. Nic dziwnego, że szybko zaczęła jej towarzyszyć na scenie: pierwszą szkołą zawodu był chórek teatralny, zaczęła w nim występować już jako 12-latka. Niedługo potem zadebiutowała rolą tancerki w musicalu „Irene”, w którym także grała jej matka. Później przez półtora roku studiowała w londyńskiej Central School of Speach and Drama.

W 1975 roku pojawiła się u boku Warrena Beatty’ego w filmie „Szampon”. Ale prawdziwym przełomem w jej karierze była rola księżniczki Lei w trzech częściach „Gwiezdnych wojen” George’a Lucasa. Filmowa saga – „Nowa nadzieja”, „Imperium kontratakuje” i „Powrót Jedi” – odniosła ogromny sukces, a aktorzy, na czele z Carrie Fisher i Harrisonem Fordem, zyskali status megagwiazd.

Cena sławy okazała się bardzo wysoka. Popularność zawróciła młodej aktorce w głowie, niekończące się przyjęcia, na których alkohol lał się strumieniami, a narkotyki były na wyciągnięcie ręki, stały się częścią jej życia. Za sprawą nowych przyjaciół, których poznała na planie „The Blues Brothers” (przez jakiś czas była zaręczona z Danem Aykroydem), pogrążała się w nałogu coraz bardziej. Ciosem dla niej i członków The Blues Brothers była śmierć Johna Belushiego w wyniku przedawkowania. Carrie szczęśliwie uniknęła podobnego losu, ale sprawa narkotyków ciągnęła się za nią przez wiele lat – w 2005 roku w domu aktorki śmiertelnie zatruł się podejrzanymi substancjami jeden z jej przyjaciół.

Problemy z uzależnieniem doprowadziły do rozpadu małżeństwa z Paulem Simonem w 1984 roku. Fatalnie zakończył się też kolejny związek aktorki z agentem Bryanem Lourdem, z którym ma córkę Billie Catherine. Lourd przyznał się do homoseksualizmu i porzucił Carrie dla mężczyzny.

Od połowy lat 80. Fisher sporadycznie pojawia się w filmach. Zagrała m.in. w „Hannah i jej siostrach” (1986)

Woody’ego Allena i „Kiedy Harry spotkał Sally” (1989) Roba Reinera. Po sukcesie w 1987 roku książki „Pocztówki znad krawędzi” skoncentrowała się na pisarstwie. Przez jakiś czas zajmowała się poprawianiem cudzych scenariuszy jako tzw. script doctor, pisze też własne – napisała np. scenariusz na podstawie swojej książki do filmu „Pocztówki znad krawędzi” (1990). Wystąpiła m.in. w horrorze „Krzyk 3” (2000), komediach „Wielki podryw” i „Jay i Cichy Bob kontratakują” (2001), a ostatnio – „Klubie dzikich kotek” (2007) i „Kobietach” (2008).

W filigranowej Carrie Fisher, która w roli księżniczki Lei debiutowała w „Gwiezdnych wojnach: Nowej nadziei” w 1977 roku, podkochiwała się większość moich starszych kolegów z podstawówki. Fenomen nie dotyczył więc tylko Ameryki. Kosmiczna fryzura, czyli pamiętne dwa „pączki” na głowie i bikini ze złotej blachy, w którym pojawiła się w „Powrocie Jedi” (1983) – uczyniły z niej seks symbol wczesnych lat 80.

[wyimek]

Pozostało 91% artykułu
Kultura
Arcydzieła z muzeum w Kijowie po raz pierwszy w Polsce
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Seriale roku, rok seriali
Kultura
Laury dla laureatek Nobla
Kultura
Nie żyje Stanisław Tym, świat bez niego będzie smutniejszy
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Kultura
Żegnają Stanisława Tyma. "Najlepszy prezes naszego klubu"