Zabieram wszystko, czyli dług po częstochowsku

Ta historia przypomina film "Dług". Ale Marcin Stefański miał odwagę stawić czoła swoim prześladowcom. – Nie chcę się więcej bać. Doprowadzę sprawę do końca, żeby moja żona i córka były bezpieczne – mówi "Rz".

By rozwijać firmę, pożyczył 1,5 mln zł. Niedługo potem usłyszał: – Jesteś winien 12.

Nie poddał się. Zawiadomił policję. Walczy do dziś.

Jego historia to jednocześnie opowieść o jednym z najbardziej zagadkowych spraw ostatnich lat: dochodzeniu dotyczącym zorganizowanej grupy przestępczej, która podejrzewana jest o to, że na lichwiarski procent pożycza pieniądze biznesmenom, a potem zastrasza ich i zmusza do przepisania na siebie domów i firm. Milionowymi sumami obracał... bezrobotny technik budowlany. A w tle pojawiają się szanowani obywatele Częstochowy: przedsiębiorcy, znany adwokat. Jest i żona paliwowego mafiosa.

"Rzeczpospolita" ujawnia kulisy sprawy.

[srodtytul]Podchody i przynęta[/srodtytul]

Marcin Stefański prowadzi z żoną myjnię samochodową i salon fryzjerski, którego styliści czeszą gwiazdy programów telewizyjnych. W 2003 r. pierwszy raz w życiu pożyczył pieniądze na procent. – Chciałem rozbudować firmę, a w banku nie miałem szans na kredyt – opowiada. Pod zastaw wziął 100 tys. zł na 10 procent miesięcznie. Od kogo? – Od mężczyzny o pseudonimie "Szafa", do którego dotarłem przez Marka Z., mającego opinię lichwiarza – wyjaśnia. Dług u "Szafy" szybko spłacił – także pożyczonymi pieniędzmi. Dostał je od ciotki z Francji.

Ale gdy ciotka się upomniała o swoje, Marcin znów znalazł się w kłopocie. Wtedy w życiu Stefańskiego ponownie pojawił się Marek Z.

– Mył u nas samochód trzy razy w tygodniu. Podpytywał o moją sytuację materialną, aż powiedział: "Jakbyś potrzebował pieniędzy, mogę ci pomóc" – opowiada biznesmen.

Uznał to za dar od losu, bo zniecierpliwiona ciotka wytoczyła mu sprawę w sądzie. – Poprosiłem go o pomoc – wspomina. I mówi, że wiosną 2006 r. Marek Z. przywiózł mu 300 tys. zł. Na 5 procent miesięcznie. Potem kolejne sumy. – Pożyczałem praktycznie przez rok aż spłaciłem rodzinę z Francji – mówi Stefański. Ale procenty urosły do ośmiu miesięcznie. Tak zdecydował Z.

– W 2007 r. oddałem mu więcej niż pożyczyłem. Ale on mówił, że spłaciłem tylko procenty – twierdzi biznesmen.

Suma długu naliczanego przez Z. rosła. Żeby oddać, pożyczał dalej. A Z. chętnie dawał, np. 300 tys. zł. I wyznaczył cztery terminy spłat w miesiącu. Kazał pilnować zwłaszcza ostatniego, bo – zaznaczał – to były "pieniądze mecenasa".

Skąd bezrobotny Marek Z. miał takie kwoty? I o jakiego "mecenasa" mogło chodzić? – "To są pieniądze od dziwnych ludzi, nikomu nie mów, bo przyjadą i cię zastrzelą. Masz rodzinę" – straszył Z. – wspomina Stefański. Z. go osaczał. – Przesiadywał w domu i w firmie po kilka godzin dziennie – opowiada biznesmen. Jego żona Dagmara wspomina: – Nawet jak jechaliśmy do kina, to on zawsze się wprosił. Dziś oboje uważają, że Z. po prostu sprawdzał, w jakim stanie są ich interesy. W końcu zaczęli traktować go jak przyjaciela rodziny. Stefański został ojcem chrzestnym jego syna. – Byłem przestraszony, ale dziecku nie wypadało odmówić – tłumaczy Marcin.

Myślał, jak uwolnić się z matni rat, pożyczek, odsetek, terminów. Miał nadzieję, że pomoże mu nowy pomysł na biznes. Kupił działkę, zaczął w Częstochowie budowę apartamentowców z mieszkaniami na sprzedaż.

– Powiedziałem Markowi: "Jak inwestycja wypali, będę mógł cię spłacić". Nie był zadowolony – ocenia Stefański. – Mówił, że musiałbym mu oddać dużo więcej, bo jest umówiony "z różnymi ludźmi" na "długie terminy".

[srodtytul]Pułapka i katastrofa[/srodtytul]

Budowa ruszyła w 2008 r. Ale przyszedł kryzys. Chętnych na mieszkania nie było. A Z. wymieniał coraz większe kwoty długu. – Jesienią 2008 r. było prawie 900 tys. zł samych odsetek – mówi Stefański. Był przerażony. Z. zaproponował więc kolejne pieniądze.

– Powiedział, że naszykuje mi 1,5 mln zł, ale muszę oddać do połowy grudnia, plus 350 tys. zł odsetek – wspomina biznesmen. – Kazał mi podpisać umowę pożyczki na 7,4 mln zł, deklarację wekslową i weksel.

Osaczony Stefański podpisał dokumenty. – Żyłem jak w obłędzie. Myślałem: dostanę pieniądze, zapłacę budowlańcom i dwie raty dla Z. – planował, jak się z tego wydostać.

Wtedy Dagmara zobaczyła, że z mężem dzieje się coś niedobrego. – Mówił: sprzedajmy wszystko i wyjedźmy za granicę.

W grudniu 2008 r. Stefański nie oddał 1,5 mln zł. Z. się wściekł. Miał mu powiedzieć: "Będzie dym. To są też pieniądze pewnego mecenasa". I kazał mu szybko naszykować chociaż 400 tys. zł dla tego tajemniczego inwestora.

Stefański cudem pożyczył pieniądze od znajomego i nazajutrz dał tę sumę Markowi Z. Usłyszał: – To był procent za dużą pożyczkę. I że półtora miliona dalej mam oddać, a za każdy kolejny dzień zwłoki zapłacić 50 tys. zł.

Dzień przed Wigilią był przełomowy. Jeździł jak w obłędzie, by zdobyć pieniądze. Aż wszedł do katedry. – Nie wiem, ile tam byłem. Ale gdy wyszedłem, wiedziałem: koniec, więcej nie zapłacę.

Postawił się Markowi Z. Rozmawiali w samochodzie.

– Zabieram ci wszystko. Samochód to już dawaj, kluczyki, dokumenty, zabieram ci motor i quada. Przepisujesz nieruchomości, wszystko przepisujesz. Inaczej cię stąd nie wypuszczę – straszył Z. – I dzwonię do P., on musi o tym wiedzieć.

To wtedy na scenie pojawiło się grono osób, których Marek Z. prawdopodobnie był pośrednikiem. Należał do nich Jarosław P., właściciel firmy z branży medycznej. Z. zabrał Stefańskiego do jego biura. Był tam też Janusz T., właściciel firmy reklamowej. – Usłyszałem, że "to nasz cichy wspólnik, na niego wszystko będzie zapisane, on może wykazać dochody" – wspomina Stefański. Zadzwonił do żony. W kilku zdaniach wyznał jej prawdę. – Muszę wszystko przepisać, mam dług – powtarzał. Byłam w szoku – mówi Dagmara.

Jeszcze tego samego dnia zabrali go do notariusza. Ale okazało się, że Stefański nie miał wszystkich dokumentów. Dzięki temu uratował swój majątek. Z. był wściekły. – Powiedział, że już po mnie. Mówił "tam są trzy stówy mecenasa. A on i Jarosław P. są tak w sądzie i prokuraturze poukładani, że cię udupią, już po tobie" – przytacza Stefański.

Z. i jego znajomi kazali iść Stefańskiemu do sądu po dokumenty. Sami czekali w restauracji. – Co z nami będzie? – dopytywała ich Dagmara. Usłyszała, że sprzedadzą ich majątek: – Jak za milion, to będzie milion, jak za pięć, to pięć – mówił T. I podał sumę 12 milionów – na tyle wyliczyli dług Stefańskiego.

– Mówili, że na ulicę nas nie wyrzucą, bo ktoś musi prowadzić firmę. Wyliczą dochody i będziemy im płacić – opowiada Dagmara.

W Wigilię Stefański miał u "ich" mecenasa podpisać umowę przyrzeczenia sprzedaży. Ale Z. już wtedy miał BMW Stefańskiego, quada i motocykl. – Wieczorem Marek kazał mi przyjechać. Mówił, że będzie u niego Felicja i mam jej powiedzieć, że nie oddałem pieniędzy – opowiada Stefański.

Kim jest ta kobieta? To Felicja L., przyjaciółka Marka Z., kiedyś żona barona paliwowego (nie żyje od kilku lat).

[srodtytul]Sąd i minister [/srodtytul]