Policyjne łowy za granicą. Tysiące wracają w kajdankach

Na pokładzie wojskowego herkulesa z Wielkiej Brytanii przyleciało na początku września 36 osób poszukiwanych za przestępstwa kryminalne i gospodarcze.

Wyłapywanych za granicą podejrzanych lub skazanych jest tak wielu, że policja uruchomiła zbiorcze konwoje.

Kilka lat temu do kraju sprowadzano ich niewiele ponad 100 rocznie. A w ubiegłym roku policjanci przekonwojowali do Polski samolotami 1570 zatrzymanych za granicą.

Najwięcej – 664 – przewieziono z Londynu. Mniej z Madrytu i Paryża (214) i z Amsterdamu (69). Jeszcze mniej z Dublina, Edynburga i Sztokholmu.

W tym roku tylko do sierpnia do kraju ściągnięto 946 osób.

– Są to ludzie podejrzani lub oskarżeni o poważne przestępstwa, takie jak zabójstwa, napady, handel narkotykami czy działalność w gangach. Ale też mający na koncie przestępstwa gospodarcze, wyłudzenia, oszustwa czy niepłacący alimentów – mówi „Rz" Mariusz Sokołowski, rzecznik Komendy Głównej Policji. – Inna kategoria to skazani, którzy nie stawili się do więzienia, aby odbyć wyrok.

Gangsterzy i płotki

Kiedyś schronienia za granicą szukali głównie przestępcy dużego kalibru, m.in. bossowie gangu pruszkowskiego. W Anglii, a potem w Hiszpanii ukrywał się Andrzej Z., ps. Słowik.

Dziś, kiedy są otwarte granice, kryjówki poza Polską szukają także drobni przestępcy.

W maju w Anglii wpadł ścigany od ośmiu lat 40-letni mieszkaniec Siedlec, który w kraju spowodował śmiertelny wypadek samochodowy i uciekł. W Holandii w sierpniu ujęto 36-letniego ściganego od czterech lat Arkadiusza B. Lubelski gang, do którego należał, dokonywał rozbojów i wymuszeń. W 2010 r. ujęto w Anglii, a potem deportowano Marcina T., ściganego listami gończymi m.in. za handel narkotykami.

– Kiedy grunt pali się pod nogami, przestępcy często ratują się ucieczką za granicę – przyznaje inspektor Adam Maruszczak, szef Centralnego Biura Śledczego. – Co roku zatrzymujemy coraz więcej tych, którzy ukrywają się np. w Anglii czy Hiszpanii.

Najpopularniejszy cel ucieczek rodzimych przestępców to Wielka Brytania.

– Jest tam dużo Polaków, więc łatwiej wtopić się w tłum. Nie ma tam obowiązku meldunkowego, co zapewnia większą anonimowość – tłumaczy jeden z policjantów.

– Uciekający jadą głównie tam, gdzie mają jakieś kontakty: kogoś z rodziny czy kompanów – dodaje inny z funkcjonariuszy. – Na początku pilnują się, wynajmują domy, żyją w ukryciu. Dopóki mają pieniądze, trzymają się z dala od lewych interesów. Ale gdy gotówka topnieje, zwykle po około dwóch latach, biorą się za handel narkotykami czy kradzieże.

Przestępców tropią policjanci z Zespołów Poszukiwań Celowych z Komendy Głównej Policji i komend wojewódzkich, a także grupy pościgowe CBŚ.

Co gubi uciekinierów? Na przykład telefony komórkowe.

– Gdy podejrzewamy, że ktoś się ukrył za granicą, przekazujemy informacje tamtejszej policji. Wskazujemy miasto, gdzie sprawca przebywa, czasem konkretny dom – mówi Sokołowski.

CASA, bryza i herkules

Przywożenie przestępców i podejrzanych to spory koszt dla państwa. By go zmniejszyć, wykorzystuje się konwoje zbiorcze, do których policja używa wojskowych samolotów transportowych. – Takie konwoje realizowane są od 2008 r. – mówi Robert Horosz z Komendy Głównej.