Nieznane zdjęcia papieża

Sześć lat po śmierci Jana Pawła II, po zakończeniu procesu beatyfikacyjnego, wydaniu tysięcy książek o papieżu, z których wiele reklamowano jako publikacje zawierające nieznane wspomnienia i dokumenty, wydawać by się mogło, że wszystko już o nim wiemy. Nieznane zdjęcia Jana Pawła II z archiwum kard. Stanisława Dziwisza i list papieża do Ewy Bednarkiewicz, które otrzymała redakcja „Rz", pokazują, że tak nie jest.

Z widokiem na Mont Blanc

– Przeżyjemy jeszcze niejedną niespodziankę – mówi biograf Jana Pawła II Janusz Poniewierski. – Papież, który był niezwykle bogatą, wielostronną osobowością, miał bardzo dużo bardzo dobrych znajomych. Nie każdy z nich od razu ośmielił się to ujawnić, nie chcąc sprzedawać swojej przyjaźni, zbanalizować jej. Myślę, że po zakończeniu kanonizacji pojawią się kolejne, interesujące świadectwa.

Zamieszczone obok zdjęcie nigdy nie było publikowane. Kilka innych pochodzących z archiwum kard. Dziwisza znajdzie się w specjalnym dodatku „Błogosławiony Jan Paweł II", który ukaże się w najbliższy wtorek 26 kwietnia. „Rz"  przygotowała go wraz z KAI i Centrum Myśli Jana Pawła II.

Zdjęcia dokumentują wypoczynek papieża we włoskich Alpach, w dolinie Aosty. Do małej miejscowości Les Combes w pobliżu Introd papież przyleciał 13 lipca. Zamieszkał w drewnianym piętrowym domu należącym do ojców salezjanów. Z balkonu swego pokoju widział południowo-wschodnie zbocze Mont Blanc.

Tamtego lata papież codziennie wychodził w góry. W pieszych wędrówkach towarzyszyli mu m.in. sekretarz ks. Stanisław Dziwisz oraz przyjaciel ks. prof. Tadeusz Styczeń, nieżyjący już uczeń i następca kard. Wojtyły  w Katedrze Teologii Moralnej KUL. Byli także strażnicy leśni i, oczywiście, watykańscy żandarmi. Fotograf amator uchwycił papieża w bardzo prywatnych sytuacjach: w turystycznym ubraniu, górskich butach, z laską.

W Les Combes papież dużo też czytał i pisał. Wypoczynek połączył z wizytą apostolską w diecezji Bielle w Piemonce. Odwiedził wówczas m.in. sanktuarium maryjne w Oropa.

To był pierwszy pobyt Jana Pawła II w Les Combes. Papież polubił to miejsce. Tamtego lata opuścił je 21 lipca. Ale wracał tu jeszcze na wypoczynek dziewięć razy. Ostatni raz w 2001 r.

List na trudny czas

– Oczom nie wierzyłam, czytałam tam i z powrotem – tak Ewa Bednarkiewicz, dziś prezes Towarzystwa Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II, wspomina moment sprzed lat, gdy otworzyła list od papieża. – Szczególne było dla mnie zdanie: „Wyrażam głęboką nadzieję, że sprawiedliwość, której Mąż Pani Mecenas Maciej Bednarkiewicz służy z takim  poświęceniem, zwycięży i On sam powróci wnet do Rodziny, do normalnego życia i pracy".

List podpisany własnoręcznie przez papieża nosi datę 23 maja 1984 r. – To był dla mnie trudny czas – mówi Ewa Bednarkiewicz. – 11 stycznia 1984 r. aresztowano mojego męża. Nie udało się dostać widzenia z nim ani ustalić powodów aresztowania. Domyślaliśmy się, że areszt był związany z rozpoczętym właśnie procesem morderców Grzegorza Przemyka, w którym mąż był oskarżycielem posiłkowym. Aby uniemożliwić mu udział w procesie, wsadzono go do więzienia.

W marcu 1984 r. Bednarkiewicz pojechała z synem na Jasną Górę, by modlić się w intencji męża i innych więźniów politycznych PRL. Tam, namówiona przez ojców paulinów, napisała list do Ojca Świętego, którego wcześniej widziała raz, na spotkaniu opłatkowym prawników w Watykanie w 1979 r.  Nie spodziewała się odpowiedzi.

– Staropolskie „wnet", w Warszawie nieużywane, znaczy szybko, w jak najkrótszym czasie. Dla mnie to była obietnica, że to stanie się niedługo. Opanował mnie dziwny spokój, tak bardzo wierzyłam Ojcu Świętemu. 11 lipca, gdy nikt się tego nie spodziewał, mąż wrócił do domu – dodaje.