Umieszczony został na wzgórzu sąsiadującym ze szczytem, gdzie znajduje się Bardzo Wielki Teleskop. VISTA to skrót od Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy. Przeznaczony jest głównie do przeszukiwania kosmosu w podczerwieni i do stworzenia mapy nieba. Program badawczy i finansowanie zapewniło konsorcjum 18 brytyjskich uniwersytetów. Naukowcy z ESO zaprezentowali już najnowsze zdjęcia zrobione za pomocą tego urządzenia.
— VISTA jest wyjątkowym wzmocnieniem ESO w Cerro Paranal. Odegra pionierską rolę w badaniach nieba południowego w podczerwieni. Zapewne znajdzie mnóstwo interesujących obiektów do dalszych obserwacji dla Bardzo Wielkiego Teleskopu, czy planowanego jeszcze większego europejskiego urządzenia — powiedział Tim de Zeeuw, dyrektor generalny ESO.
Teleskop wyposażony jest w lustro główne o średnicy 4,1 metra. Jeśli wierzyć ESO, jest najdokładniej wykonane zwierciadło dla dużego teleskopu. Odchylenia od idealnej powierzchni mogą być porównywalne z setną częścią grubości włosa ludzkiego.
Sercem teleskopu jest trzytonowa kamera z 67 milionami pikseli, w 16 detektorach, czułych na długość fali odpowiadającej podczerwieni. Czułość na światło o dłuższej fali, niż ta jaką jest w stanie dostrzec oko ludzkie pozwoli urządzeniu odkryć obiekty niewykrywalne w świetle widzialnym. Są albo zbyt chłodne, zasłonięte chmurami pyłu, lub zbyt odległe. Aby obraz był czytelny teleskop musi być schłodzony do -200 stopni Celsjusza. Detektory są w stanie dostrzec praktycznie wszystkie obiekty, jakie znajdą się w polu widzenia teleskopu. Są czterdzieści razy bardziej czułe, niż detektory podczerwieni stosowane w innych urządzeniach. — Jesteśmy zachwyceni, że VISTA będzie służyć społeczności astronomów. Niezwykła jakość uzyskiwanych obrazów zawdzięczamy wysiłkowi naukowców i inżynierów, którzy byli zaangażowani w ten fascynujący i wymagający projekt — dodał Ian Robson z Astronomy Technology Centre z Wielkiej Brytanii.
Pierwszym obiektem, jakiemu przyjrzał się teleskop VISTA jest Mgławica Płomień (NGC2024) w konstelacji Oriona. W świetle widzialnym ukryta jest za mgłą. Jednak teleskop działający w podczerwieni jest w stanie przebić się przez obłoki pyłu i gazu i dostrzec formujące się gwiazdy.
