Michał Szułdrzyński: Nie wykręcajcie nam rąk patriotyzmem, czyli wojna pod flagą biało-czerwoną

Kiedy Donald Tusk i Rafał Trzaskowski zrozumieli, że bez przywiązania do symboli narodowych nie da się wygrać?

Zarówno w kampanii w 2023 roku, jak i w 2025 spotkania wyborcze rozpoczynają się odśpiewaniem hymnu, powiewają polskie flagi. Hasło wyborcze Trzaskowskiego „Cała Polska naprzód” również do tego nawiązuje. Ogłaszane przez Donalda Tuska kierunki polityki rządu też współgrają z tym kierunkiem myślenia. Premier anonsuje turbodoładowanie w patriotyzmie gospodarczym, odejście od naiwnego globalizmu (wszystkie te myśli wcześniej wyłożył w Gliwicach Trzaskowski, szerzej je omówił w swojej książce „Rafał”) czy repolonizację przemysłu. Z drżeniem w głosie w zeszły piątek Donald Tusk mówił w Gnieźnie o najważniejszym słowie, jakie padło na tej ziemi w ciągu tysiącleci, a które zostawił nam koronowany przed milenium Bolesław Chrobry, słowie „Polska”. Przy okazji ogłosił powrót do strategii piastowskiej.

Już w 2013 roku obóz liberalny zorientował się, że jeśli nie przeprosi się z patriotyzmem, straci możliwość kontaktu z szeroką bazą społeczną, która potrzebuje zakorzenienia w silniejszych, bardziej wiążących emocjonalnie wartościach. Wtedy skończyło się orłem z czekolady – wykonanie było siermiężne, ale diagnoza słuszna. Dziś już nikt w kampanii wyborczej nie pozwoli sobie na to, by choć odrobinę podać w wątpliwość jego przywiązanie do polskości, barw narodowych. Patriotyzm odmieniany jest przez wszystkie przypadki, patriotyzmem jedni wykręcają innym ręce, wykręcają je też nam.

O czym w kampanii najgłośniej, milczą główni kandydaci?

Ale za postmodernistami chciałoby się powiedzieć, że najważniejsze wcale nie jest to, co wszyscy mówią, ale to, o czym najgłośniej milczą. Najważniejsze nie jest to, co pada w słowach, ale to, co jest myślową ramą, z której biorą się słowa, które padają. I o tym najważniejszym warto pamiętać w te patriotyczne święta.