Michał Szułdrzyński: Rok imponującej odwagi

Na tym zdjęciu zaintrygowało mnie coś jeszcze – pewność siebie obu prezydentów wynikająca z odwagi. W ostatnim roku Zełenski nieraz dawał wyraz swej niezwykłej, wręcz kozackiej, odwagi. Swoim męstwem podnosił na duchu społeczeństwo, ale też imponował nim zachodniemu światu, przekonując, by pomagali jego krajowi. Jednocześnie odwagą wykazał się też Biden. Nie tylko osobistą, bo – jadąc do Kijowa – ryzykował nie tylko własne życie, ale też i los swej ojczyzny, bez patosu można powiedzieć, że los Zachodu. Wszak gdyby jego bezpieczeństwu zagroziły rosyjskie rakiety, świat znalazłby się na krawędzi katastrofy. Biden wbrew służbom, które doradzały spotkanie w bezpieczniejszym Lwowie, pojechał do Kijowa, stolicy wolnej Ukrainy, by pokazać, że ten kraj nie jest częścią „ruskiego miru”, lecz Zachodu.

Czytaj więcej

Polityka

Zełenski do parlamentarzystów z Unii: nie pozwólcie zamrozić tej wojny

– Jakiekolwiek zawieszenie broni byłoby niebezpieczne, bo dałoby szanse Rosji na wzmocnienie i od...

To zdjęcie stanowi symbol odwagi, bez której nie ma wolności. Niewolników bardziej niż kajdany zniewala  bowiem strach. Zarazem wolność nie jest łatwa, trzeba o nią walczyć, przełamywać lęk. Przed 24 lutego 2022 r. padaliśmy (ja również) ofiarą złudzenia, że oto czasy heroizmu mamy już za sobą, że nowoczesność wymaga od nas nowych, miękkich umiejętności i cnót, nie zaś odwoływania się do militarystycznej przeszłości i celebrowania ofiary z krwi. Ostatni rok był pod tym względem nauczką. Domagająca się postheroicznych wartości, na pozór nudna demokracja, by istnieć, potrzebuje wolności. A tej nie ma bez odwagi, bez gotowości na ryzyko. Tego możemy się uczyć właśnie od Zełenskiego i Bidena.