Przede wszystkim są antymotywacyjne, bo pracownik, czy stoi czy leży, i tak dostanie trzynastkę, czternastkę, węgiel, czy piórnikowe... A przecież wszelkie dodatkowe pieniądze powinny przysługiwać w postaci premii za dobre wykonanie zadań, a najlepiej za ponadnormatywne osiągnięcia. Tyle mówi nam zdrowy rozsądek.
Za likwidacją takiego chorego systemu wynagradzania przemawia również fakt, że przywileje, o których tu mowa, wywołują u pozostałych obywateli poczucie wielkiej niesprawiedliwości społecznej.
W dzisiejszych czasach są w dodatku absurdalne. Po co kolejarzowi 3,6 tony węgla rocznie? Co pracownik kolei ma wspólnego z węglem poza tym, że go wozi? Po co leśnikowi deputat drewna?
Lepiej mają energetycy z ogromną bonifikatą na prąd czy pracownicy miejskich przedsiębiorstw komunikacyjnych z darmowymi przejazdami dla siebie i rodzin.
Ale to wszystko głównie relikty PRL nawiązujące często wręcz do gospodarki naturalnej, gdy płaciło się tym, co udało się wydobyć lub wytworzyć: węglem, solą, ziemniakami. W KGHM deputat węglowy dostają nawet emeryci.