Decyzje nie musiały się zgadzać z interpretacjami

– Zarówno organy, jak i sąd naruszyły zasadę zaufania obywatela do prawa. Spółka planowała bowiem swoją działalność, stosując się do jednolitego stanowiska MF. To zaś zmieniło się dopiero w 2001 r., kiedy to do uznania pojazdu za ciężarowy (poza wpisem do dowodu rejestracyjnego i opinią stacji diagnostycznej) niezbędne stało się posiadanie odpowiedniego świadectwa homologacji – mówił w NSA pełnomocnik spółki, radca prawny Maciej Pietrzyk.

Wyjaśniał, że jego klientka prowadzi działalność polegającą na oddawaniu do użytku kupionych wcześniej samochodów. Jest więc podmiotem gospodarczym, który nabywa pojazdy z VAT i oczywiste wydaje się, że miała prawo do jego odliczenia na podstawie interpretacji ministra finansów. Spółka dodawała, że nigdzie w przepisach nie było warunku, iż korzystający z odliczenia musi osobiście władać autem, tak jak chciały tego organy skarbowe. Podnosiła też, że inne zarzuty stawiał jej urząd, a inne izba. Twierdziła, że doprowadziło to do naruszenia zasady dwuinstancyjności.

Najwyższy Sąd Administracyjny nie zgodził się z jej argumentami i oddalił skargę. Stało się tak przede wszystkim dlatego, że wskazując naruszenia przepisów, spółka podała ich treść obowiązującą od 1 stycznia 2005 r. Tymczasem spór odnosił się do zdarzeń z 1999 r. Ówczesne przepisy zaś (w szczególności ordynacji podatkowej) różniły się zasadniczo od tych późniejszych. Wcześniejsze pozwalały na ustalenie podatku mimo sprzeczności z wydaną interpretacją. Dopiero późniejsze tego zakazywały – orzekł NSA.