[b]RZ: Czy był pan inżynierem finansowym tego porozumienia?[/b]
Andrzej Klesyk: Na Forum w Davos miałem okazję rozmawiać z ówczesnym prezesem Rabobanku Bertem Heemskerkiem. W pewnym momencie zaczęliśmy się spotykać we trójkę – minister Grad, prezes Rabobanku i ja. Panowie ustalili, że poproszą spółkę o asystę przy rozwiązaniu tego problemu. Na pewno bez spółki nie udałoby się tego rozwiązać. Niektóre pomysły były nawet szkodliwe dla spółki i nie do zaakceptowania. Stawałem wówczas okoniem i rozmawialiśmy, co chce osiągnąć każda ze stron. Nie chodziło o cyfry. W liczby się nie angażowałem, ale w sposób rozwiązania tak. [b]Czy o te końcowe liczby walczono do końca, czy tylko dogrywano szczegóły prawne?[/b]
Trudno jest w to uwierzyć, ale od pierwszych rozmów do wczoraj nikt poza kilkoma osobami nie wiedział, jak ta transakcja ma wyglądać. Powód, dla którego to udało się zrobić, to fakt, że w pewnym momencie osoby, które były w to zaangażowane – te trzy osoby – osiągnęły tak duży stopień zaufania wobec siebie, że nic nie spisywaliśmy. Były ustalenia, ale one nie były przerabiane przez dziesiątki doradców.
[b]Czy widzi pan ryzyko polityczne dla tej ugody? Opozycja przecież może zażądać powołania komisji śledczej w sprawie tego porozumienia, uważając, że interes państwa został naruszony?[/b]
Mam nadzieje, że nie będzie potrzeby ogromnej debaty politycznej wokół tego porozumienia. Dokonaliśmy wszelkiej staranności, by była ona najbardziej korzystna dla Polski. Jest to porozumienie bezpieczne i dobre także dla spółki. Na poziomie merytorycznym nikt nie jest w stanie ani spółce, ani ministrowi skarbu nic zarzucić.
