Najkrótszy w Europie tydzień roboczy, wprowadzony w 2000 r. przez rząd socjalistów z inicjatywy minister pracy, Martine Aubry dla tworzenia nowych miejsc pracy i dla jej lepszej redystrybucji jest uważany przez lewicę za podstawową zdobycz świata pracy i zaciekle broniony przez związki zawodowe.
W rzeczywistości wielu Francuzów pracuje znacznie więcej, ale kosztuje to godziny nadliczbowe, czego nie lubią pracodawcy, albo poświęcają swój czas, jeśli prowadzą własną działalność.
- Moglibyśmy zezwolić firmom i sektorom na odstąpienie od reguł o czasie pracy i wynagrodzeniach, o ile będzie na to zgoda większości związków - stwierdził Emmanuel Macron w wywiadzie dla tygodnika "Le Point". Jego zdaniem, takie odstępstwa od istniejącego systemu byłyby skuteczne, bo nie powodowałyby skutków deflacyjnych i mogłyby przywrócić zaufanie.
Marcon udzielił wywiadu przed mianowaniem go na stanowisko ministra, ale rząd postanowił szybko uciąć spekulacje o możliwości zmiany prawa pracy. "Rząd nie ma zamiaru wycofywać się z legalnej długości tygodnia roboczego" - oświadczył urząd premiera, dając do zrozumienia, że firmy mają już pewną elastyczność w ramach istniejących przepisów.
Wypowiedź byłego bankiera inwestycyjnego wywołała natychmiast krytyczną reakcję szefa umiarkowanej centrali związkowej CFDT, Laurenta Bergera, który podkreślił, że nowy minister popełnił błąd. - To wykluczone. Temat jest zamknięty - stwierdził w kanale iTele.
