Historia bankructw państw

Już wów­czas Gre­cja zna­la­zła się w cen­trum za­in­te­re­so­wa­nia. 13 miast-państw z Ateń­skie­go Związku Mor­skie­go zban­kru­to­wa­ło wtedy, nie będąc w stanie spłacić po­życzek za­cią­gnię­tych w świą­ty­ni w De­los. Więk­szość kry­zy­sów za­dłu­że­nio­wych świa­ta an­tycz­ne­go zo­sta­ła jed­nak roz­wią­za­na nie przez re­struk­tu­ry­za­cję dłu­gów, ale przez de­wa­lu­ację.

W cza­sach no­wo­żyt­nych pań­stwo­we ban­kruc­twa sta­ły się częst­sze. Od po­cząt­ku XVI w. do koń­ca XVIII w. li­de­ra­mi w tej nie­chlub­nej sta­ty­sty­ce by­ły Fran­cja (osiem ban­kructw) oraz Hisz­pa­nia (sześć ban­kructw, z te­go trzy za pa­no­wa­nia kró­la Fi­li­pa II na prze­ło­mie XVI i XVII w.).

Od po­cząt­ku XIX w. wraz z roz­wo­jem mię­dzy­na­ro­do­wych po­wią­zań fi­nan­so­wych świat na­wie­dza­ją kolejne fa­le ban­kructw państw na­stę­pu­ją­ce po okre­sach bo­omu kre­dy­to­we­go. Nie­kie­dy kraje wstrzy­my­wa­ły spła­tę swo­ich zo­bo­wią­zań z po­wo­du wy­bu­chu woj­ny (np. Wło­chy w 1940 r.) lub po re­wo­lu­cji (Ro­sja po zdo­by­ciu wła­dzy przez bol­sze­wi­ków).

Spo­so­by re­struk­tu­ry­za­cji za­dłu­że­nia ewo­lu­owa­ły i są obec­nie du­żo mniej „gwał­tow­ne" niż jesz­cze 100 lat te­mu. Gdy w 1863 r. Mek­syk miał kło­po­ty ze spła­tą za­dłu­że­nia, Ce­sar­stwo Fran­cu­skie wy­sła­ło tam Le­gię Cu­dzo­ziem­ską, by ode­brać dług. Ban­kruc­two Egip­tu w 1882 r. skut­ko­wa­ło za­ję­ciem tej for­mal­nie tu­rec­kiej pro­win­cji przez Wiel­ką Bry­ta­nię. USA na po­cząt­ku XX w. kil­ka­krot­nie wy­sy­ła­ły swo­ich ma­ri­nes, by „re­struk­tu­ry­zo­wać" dłu­gi ka­ra­ib­skich re­pu­blik i zmie­niać ich rzą­dy.

Naj­czę­ściej po­życz­ko­daw­cy two­rzy­li ko­mi­te­ty ad hoc ne­go­cju­ją­ce z dłuż­ni­ka­mi re­struk­tu­ry­za­cję. W 1868 r. po­wsta­ła Bry­tyj­ska Kor­po­ra­cja Wła­ści­cie­li Za­gra­nicz­nych Ob­li­ga­cji (CFB), pierw­sza or­ga­ni­za­cja zrze­sza­ją­ca wie­rzy­cie­li pań­stwo­wych (póź­niej wy­ewo­lu­ował z niej Klub Lon­dyń­ski). Ko­rzy­sta­jąc ze wspar­cia bry­tyj­skie­go rzą­du, ne­go­cjo­wa­ła ona z ban­kru­ta­mi wa­run­ki spłaty.