Reklama
Rozwiń

Tlen ****

Nazywany jest sumieniem Rosji i buntownikiem współczesnego teatru. Dramaturg Iwan Wyrypajew (rocznik 1974) to autor „Snów”, „Miasta, gdzie ja”, „Walentynek”, „Tlenu”, „Księgi Rodzaju 2”, „Lipca”. Przebojem zdobył nie tylko modne rosyjskie sceny.

Publikacja: 04.02.2010 00:21

Dla historii miłości Sańki (Filimonow) do Saszy (Gruszka), Wyrypajew wybrał formę dziesięciu niby-te

Dla historii miłości Sańki (Filimonow) do Saszy (Gruszka), Wyrypajew wybrał formę dziesięciu niby-teledysków

Foto: Era Nowe Horyzonty

Jego teksty trafiły na afisze wielu scen europejskich, także naszych (np. „Tlen” doczekał się pięciu realizacji, a „Walentynki” aż dziesięciu). Ale dramatopisarstwo, aktorstwo i reżyseria teatralna to nie koniec twórczych zainteresowań Wyrypajewa. W 2006 r. zadebiutował w kinie „Euforią”, ascetyczną w formie opowieścią o niespełnionej miłości dwojga ludzi. Niespełnionej, bo nie byli na nią przygotowani.

Jego drugi film – „Tlen” – to zaaranżowana na język kina, tym razem niezwykle emocjonalna, ekranizacja własnej sztuki. Pozbawiona jest narracji w tradycyjnym sensie, podzielona na utwory niczym na płycie CD z nazwiskami kompozytorów poszczególnych kawałków. Dla kilkakrotnie powtarzanej historii miłości mieszkającego gdzieś na zapadłej wsi Sańki (Filimonow) do pięknej, rudowłosej moskwianki Saszy (Gruszka), dla której nie zawahał się zabić łopatą żonę, Wyrypajew wybrał bowiem formę dziesięciu niby-teledysków. I jak na płycie wzbogaca je bonus oraz animowana reklama petersburskich grzybków halucynogennych.

Para aktorów w studiu nagraniowym (tym razem czarnowłosa Gruszka i wystylizowany na dresiarza Filimonow) wyśpiewują i melorecytują kolejne rozdziały o wspomnianej wcześniej miłości i namiętności. Błyskotliwa poezja na przemian z pretensjonalnym słowotokiem atakują z równomiernie rozłożoną mocą.

Tekstom towarzyszą niezwykle dynamicznie sfotografowane i zmontowane obrazy owego popełnionego z miłości morderstwa, pomieszane z wojną z terroryzmem, 11 września 2001 r., bin Ladenem i Dekalogiem.

A tytułowy tlen? To symbol tego wszystkiego, co raz poznane staje się niezbędne do życia. Jak rudowłosa piękność, dla której warto – nie bacząc na konsekwencje – popełnić nawet najcięższą zbrodnię.

[i]Rosja 2009, scen. i reż. Iwan Wyrypajew, wyk. Karolina Gruszka, Aleksiej Filimonow [/i]

Jego teksty trafiły na afisze wielu scen europejskich, także naszych (np. „Tlen” doczekał się pięciu realizacji, a „Walentynki” aż dziesięciu). Ale dramatopisarstwo, aktorstwo i reżyseria teatralna to nie koniec twórczych zainteresowań Wyrypajewa. W 2006 r. zadebiutował w kinie „Euforią”, ascetyczną w formie opowieścią o niespełnionej miłości dwojga ludzi. Niespełnionej, bo nie byli na nią przygotowani.

Jego drugi film – „Tlen” – to zaaranżowana na język kina, tym razem niezwykle emocjonalna, ekranizacja własnej sztuki. Pozbawiona jest narracji w tradycyjnym sensie, podzielona na utwory niczym na płycie CD z nazwiskami kompozytorów poszczególnych kawałków. Dla kilkakrotnie powtarzanej historii miłości mieszkającego gdzieś na zapadłej wsi Sańki (Filimonow) do pięknej, rudowłosej moskwianki Saszy (Gruszka), dla której nie zawahał się zabić łopatą żonę, Wyrypajew wybrał bowiem formę dziesięciu niby-teledysków. I jak na płycie wzbogaca je bonus oraz animowana reklama petersburskich grzybków halucynogennych.

Film
Jak Vera Brandes zorganizowała słynny solowy koncert Keitha Jarretta w Kolonii?
Materiał Promocyjny
25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju
Patronat Rzeczpospolitej
19. BNP Paribas Dwa Brzegi: Złota Palma z Cannes na otwarcie, Marcin Dorociński bohaterem retrospektywy
Film
Zmarł Michael Madsen, znany aktor filmów Quentina Tarantino
Film
Dinozaury, Superman i „Vinci 2" Machulskiego. Co czeka na nas w kinach latam?
Film
Nowa „Lalka" Netfliksa. Czym nas zaskoczy serial Maślony z Drzymalską i Szuchardtem?