„Zły porucznik” Abla Ferrary był szokującym studium moralnego upadku skorumpowanego, uzależnionego od narkotyków i cynicznego policjanta, który mimo wszystko ma szansę się odrodzić. Ferrara wywołał nawet skandal ze względu na obrazoburczą scenę gwałtu zakonnicy na ołtarzu.
[wyimek] [link=http://www.rp.pl/galeria/492083,1,522027.html]Zobacz fotosy z filmu[/link][/wyimek]
A duszną atmosferę opowieści tworzył mroczny obraz Nowego Jorku. Herzog osadził akcję w Nowym Orleanie zniszczonym przez huragan Katrina, ale jest mniej drapieżny i na pierwszy rzut oka bardziej konwencjonalny niż Ferrara. Jednak zaskakuje groteskowym klimatem opowieści i pastiszowymi scenami.
Przed kilkunastu laty w złego porucznika wcielił się Harvey Keitel. Budził i odrazę, i litość jako zaćpany facet, zagubiony do tego stopnia, że przestało go obchodzić nie tylko prawo i porządek, ale i własna rodzina. To była mocna, poruszająca kreacja.
W nowej wersji rolę Keitla przejął Cage, który lubi szarżować. W jego ujęciu porucznik to karykaturalny typ. Chodzi przygarbiony, wymachując wielkim rewolwerem. A gdy jest otumaniony prochami, widzi gapiące się na niego iguany i tańczącą duszę nieboszczyka. W tym sensie film Herzoga bardziej przypomina parodię cyklu o Brudnym Harrym niż remake dramatu Abla Ferrary.
