Fundusze mieszane: raz na szczycie, raz na końcu

Fundusze zrównoważone i stabilnego wzrostu w ostatnich kilku miesiącach zarabiają podobnie. I to niewiele słabiej niż WIG, indeks szerokiego rynku warszawskiego parkietu. Biorąc pod uwagę, że średnio w funduszach zrównoważonych około połowa aktywów ulokowana jest w akcjach spółek giełdowych, a w podmiotach stabilnego wzrostu zazwyczaj jest to 20–30 proc., klienci mogą mieć powody do zadowolenia. Licząc od początku roku, średni zysk w tych grupach funduszy sięgnął odpowiednio 4,1 proc. i 4,4, proc. (wyceny z 22 i 23 lipca, w zależności od dostępności). WIG zyskał w tym czasie 5,4 proc.

Zarządzającym ostatnio sprzyjały też spore zwyżki wycen obligacji, które zazwyczaj, obok akcji, wypełniają portfele funduszy zrównoważonych i stabilnego wzrostu. Nie licząc II kwartału tego roku, przez poprzednie miesiące pozwalały funduszom obligacji zarabiać po kilkanaście procent w skali roku – jeśli zarządzający umiejętnie wykorzystywał możliwości, jakie dawał rynek, na przykład dość aktywnie obracał papierami skarbowymi lub wybierał do portfela wysoko oprocentowane, ale względnie bezpieczne, papiery emitowane przez spółki.

[srodtytul]Czasem aktywna alokacja, czasem trafna selekcja[/srodtytul]

Najlepszy wśród podmiotów zrównoważonych i aktywnej alokacji (taką grupę definiuje firma Analizy Online), czyli mogące zmieniać zaangażowanie w akacjach nawet w przedziale od 0 do 100 proc. w zależności od sytuacji rynkowej, jest Allianz Aktywnej Alokacji z zyskiem ponad 7 proc. To zasługa w szczególności II kwartału, kiedy zarządzający osiągnęli dodatnią stopę zwrotu na silnie spadającym rynku. – Pomogły niskie zaangażowanie w akcje, ale również bardzo dobry timing i trafny hedging – komentuje Marek Mikuć, wiceprezes Allianz TFI. – Generalnie na wyniki funduszu największy wpływ ma udział poszczególnych klas aktywów w portfelu i jego zmiany w czasie oraz zabezpieczenia, a znacznie mniejszy selekcja spółek. Taką też politykę będziemy realizować w przyszłości – dodaje.

Blisko 7-proc. stopę zwrotu dotychczas w tym roku wypracowali też zarządzający PKO Zrównoważony Plus. Tutaj selekcja miała spore znaczenie. – Stopa zwrotu to przede wszystkim efekt dobrego doboru spółek do portfela. Uzyskaniu dobrych wyników pomogło też skuteczne zarządzanie zaangażowaniem w akcje, zależnie od zmieniającej się sytuacji rynkowej, oraz wypracowanie dodatkowego wyniku z tradingu – mówi Sławomir Sklinda, dyrektor departamentu zarządzania portfelami akcyjnymi w PKO TFI.

Co ciekawe, jedynie w połowie stawki wypada z kolei PKO Zrównoważony. Czym różnią się polityki inwestycyjne tych dwóch funduszy? – Naszym celem jest systematyczne osiąganie wyników inwestycyjnych powyżej mediany rynkowej, co powinno zapewnić naszym klientom wyróżniające się stopy zwrotu w dłuższym okresie. Biorąc pod uwagę fakt, że pod względem wielkości aktywów PKO Zrównoważony należy do największych funduszy w swojej kategorii, jego wynik uważamy za satysfakcjonujący – komentuje Sklinda. Na przykład ze względu na dużą skalę aktywów, zyski wynikające z inwestycji w mniejsze spółki mają zdecydowanie mniejszy wpływ na wyniki tych funduszy niż ma to miejsce w przypadku funduszu „Plus”. Sklinda dodaje, że różnica stopy zwrotu w porównaniu z PKO Zrównoważony Plus wynika z faktu, że – ze względu na profil uczestników – PKO Zrównoważony jest zarządzany w sposób bardziej bezpieczny. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku PKO Stabilnego Wzrostu Plus i PKO Stabilnego Wzrostu.

Licząc od początku roku, podium zamykają Noble Mieszany i Aviva Investors Zrównoważony z wynikami 6,6, proc. – W tym roku główne klasy krajowych aktywów, czyli akcje i obligacje, zachowały się podobnie. Dlatego na pozycje w rankingach stóp zwrotu w grupach porównawczych funduszy zrównoważonych i stabilnego wzrostu mniejszy wpływ wywarły decyzje dotyczące alokacji, zdecydowanie większy zaś dotyczące selekcji podmiotów – zauważa Rafał Janczyk, dyrektor ds. inwestycyjnych w Aviva Investors TFI.

– Tegoroczne wyniki naszych funduszy wynikają głównie z przeważenia spółek średniej wielkości i ich skutecznego doboru. Na wyniki inwestycyjne szczególnie korzystnie wpłynęło relatywnie wysokie zaangażowanie w spółkach handlowych, m.in.: Delko, Eurocash, Jeronimo Martins, spożywczych, na przykład Kernel, Astarta oraz technologicznych, choćby Novitus, czy Teta – wylicza. Dwa fundusze zrównoważone przyniosły klientom śladową stratę w tym roku: Noble Timingowy oraz Skarbiec Waga-Zrównoważony. Od przedstawicieli Noble Funds TFI nie otrzymaliśmy komentarza do wyników. – Początek roku wiązał się z dużą niepewnością na rynku. Dobre dane makroekonomiczne publikowane w pierwszych miesiącach dawały nadzieję na duże zwyżki giełdowe, dzięki czemu optymistycznie patrzyliśmy w przyszłość – tłumaczy z kolei Marcin Dąbrowski, zarządzający funduszami w Skarbiec TFI. – Widząc jednak pewne niebezpieczeństwa na horyzoncie skupialiśmy się przede wszystkim na płynnych spółkach. Niestety, początek roku przyniósł zwyżki przede wszystkim małych i średnich firm, po których nastąpiła bardzo duża nerwowość na rynku spowodowana kryzysem budżetowym w Europie oraz pogorszeniem danych makroekonomicznych w USA i Chinach. Wszystko to przyczyniło się z kolei do sporych spadków, w dużej mierze wśród najbardziej płynnych spółek – wyjaśnia.

[srodtytul]Tegoroczna czołówka słaba w dłuższym okresie[/srodtytul]

Jeżeli spojrzeć na wyniki w skali ostatnich 12 miesięcy, najlepszy był KBC Beta (w tym roku piąty, w ostatnich trzech latach jeden ze słabszych). Zarobił blisko 26 proc. 23 proc. nad kreską jest Lukas Dynamiczny Polski. Ponad 20 proc. zarobiły jeszcze Aviva Investors Zrównoważony (jako jedyny w tej grupie był też jednym z trzech najlepszych tylko w tym roku), ING Selektywny oraz Arka Zrównoważony.

Średnio fundusze zrównoważone przyniosły swoim uczestnikom 15-proc. stopę zwrotu, czyli mniej więcej tyle, ile można było oczekiwać – WIG w tym czasie poszedł w górę przeszło 28 proc. Allianz Aktywnej Alokacji, najlepszy w tym roku, uplasował się na szarym końcu, jeśli chodzi o wynik za ostatnie 12 miesięcy. Zyskał 7,3 proc. – W II półroczu 2009 r. nie zarobiliśmy, głównie dlatego, że mieliśmy w portfelu niewiele akcji. Nie spodziewaliśmy się tak dobrej koniunktury na giełdzie i chcieliśmy chronić najlepszy na rynku blisko 20-proc. zysk z I półrocza 2009 r. – tłumaczy Marek Mikuć. Najsłabszy był tu PZU Optymalnej Alokacji z wynikiem 3,3 proc.