Magazyn „Forbes” oszacował w 2021 roku, że osobista fortuna zmarłej monarchini była warta 500 milionów dolarów i składała się z jej klejnotów, kolekcji dzieł sztuki, inwestycji i dwóch rezydencji, zamku Balmoral w Szkocji i Sandringham House w Norfolk. Królowa odziedziczyła oba majątki po swoim ojcu, królu Jerzym VI. Jednak większość bogactwa rodziny królewskiej – w sumie co najmniej 18 miliardów funtów w ziemi, nieruchomościach i inwestycjach – przechodzi teraz na własność nowego monarchy, króla Karola III i jego następcy – Williama, księcia Walii.
Czytaj więcej
8 września, w wieku 96 lat, zmarła Elżbieta II, brytyjska królowa, najdłużej panujący w historii Wielkiej Brytanii monarcha.
CNN wyliczyło, że książę William, teraz pierwszy w kolejce do brytyjskiego tronu, stał się z dnia na dzień znacznie bogatszym człowiekiem. Przyszły król dziedziczy po ojcu prywatny majątek Księstwa Kornwalii. Księstwo posiada rozległy portfel gruntów i nieruchomości obejmujący prawie 140 000 akrów, w większości w południowo-zachodniej Anglii. Utworzona w 1337 roku przez króla Edwarda III posiadłość jest warta około 1 miliarda funtów (prawie 5,5 miliarda złotych), zgodnie z jej danymi finansowymi za ostatni rok finansowy. Dochody z majątku są „wykorzystywane do finansowania działalności publicznej, prywatnej i charytatywnej” księcia Kornwalii, jak podaje strona internetowa. Ten tytuł jest teraz w posiadaniu księcia Williama – pisze CNN.
Zdecydowanie największa część rodzinnej fortuny Windsorów, warta 16,5 miliarda funtów (19 miliardów dolarów) Crown Estate, która należy teraz do króla Karola jako panującego monarchy. Jednak na mocy porozumienia z 1760 r. monarcha przekazuje rządowi wszystkie zyski z majątku w zamian za tak zwany Sovereign Grant, czyli sumy pieniędzy z budżetu państwa wypłacanej corocznie władcy przez rząd w celu sfinansowania jego urzędowych obowiązków.
Crown Estate obejmuje rozległe połacie nieruchomości w centrum Londynu oraz dno morskie wokół Anglii, Walii i Irlandii Północnej. Ma status korporacji i jest zarządzana przez dyrektora naczelnego i komisarzy – lub dyrektorów niewykonawczych – mianowanych przez monarchę z rekomendacji premiera.
