Zaczynali w Zielonej Górze w burzliwych latach 90. od projektowania alarmów, konstruowania kas pancernych i zabezpieczania wojskowych magazynów broni oraz policyjnych obiektów. Dziś ambitny, zatrudniający 100 specjalistów Hertz Systems to cenny partner dla europejskich oraz amerykańskich technologicznych gigantów, który potrafi szukać w Kosmosie orbitalnych śmieci i dokować satelity.
Zygmunt Rafał Trzaskowski, założyciel firmy, zapewnia, że chroniony przed radioelektronicznym atakiem wojskowy GPS nie ma dla programistów Hertz Systems tajemnic. Nic dziwnego. Regularnie spotykali się i wymieniali doświadczenia ze specialistami US Army i Pentagonu w ośrodkach badawczych w Kalifornii. By współpracować z Amerykanami, musieli przejść ostrą selekcję i wielopoziomową weryfikację bezpieczeństwa.
Zapewne także dlatego przedstawiciele władz Ukrainy zwrócili się ostatnio do firmy z zapytaniem dotyczącym zaawansowanych systemów obronnych.
Czytaj więcej
Polska Grupa Zbrojeniowa, skupiająca kluczowe firmy sektora obronnego, po uporaniu się z covidowymi ograniczeniami ostro przyspiesza. Trzeba znacząco zwiększyć moce, bo do produkcji ciężkiego sprzętu dla większej armii doszły remonty ukraińskiej broni.
Satelitarne tajemnice
Założyciel spółki Hertz opowiada, jak firma zaliczała kolejne kręgi wtajemniczenia w dziedzinie nawigacji satelitarnej. Zaczęło się od projektowania i wprowadzania na rynek zwyczajnych, cywilnych zabezpieczeń drogich limuzyn pionierów polskiej przedsiębiorczości. Zamożnych Polaków po ustrojowej zmianie przybywało, a samochodowe gangi nie próżnowały.
– Szybko nauczyliśmy się fachu. Potrafiliśmy zaskakiwać nawet niemiecką policję informacjami, gdzie ukryte są świeżo ukradzione mercedesy – wspomina Trzaskowski.
W 2003 roku Hertz uzyskał pierwsze zamówienie MON na własnej produkcji przenośne terminale GPS pozwalające dozorować w systemie satelitarnym transporty wojskowego wyposażenia bojowej misji Sił Zbrojnych RP w Iraku.
– Nie tylko dostarczyliśmy kilkadziesiąt przenośnych urządzeń na transportowe platformy samochodowe, kolejowe i morskie, ale udoskonaliliśmy system na tyle, że zainteresowaliśmy naszymi rozwiązaniami Amerykanów. Nie kryli zaskoczenia poziomem zielonogórskich patentów – wspomina prezes Trzaskowski. To wówczas zapadła decyzja, by w spółce stworzyć dział badań i rozwoju z prawdziwego zdarzenia.
Dopiero po solidnej weryfikacji systemu w USA i wielomiesięcznych próbach, Hertz Systems mógł w polskim biurze powiesić na ścianach przyznane za Atlantykiem certyfikaty.
Zgłoś swój projekt w konkursie dla startupów i innowacyjnych firm
– Byliśmy w kraju w dziedzinie nawigacji satelitarnej jedną z nielicznych firm dopuszczonych do najpilniej strzeżonych amerykańskich tajemnic – mówi Trzaskowski.
To wtedy prywatna zielonogórska firma awansowała w technologicznym świecie i stała się cenionym partnerem gigantów techniki i informatyki militarnej w Europie i USA.
W kolejnych latach urządzenia GPS w wersji militarnej, zabezpieczone specjalnym amerykańskim modułem kryptograficznym przed wrogim radioelektronicznym atakiem, trafiły na pokłady polskich transporterów Rosomak i dywizjonów artyleryjskich.
– W sumie do ponad 2 tys. bojowych pojazdów – mówi szef HS.
Zamówień wojskowych przybywało. Hertz Systems włączony został w projektowanie i zabezpieczanie infrastruktury nowych baz lotniczych przyjmujących pierwsze samoloty wielozadaniowe F-16.
Zielonogórskie urządzenia nawigacji satelitarnej są teraz elementem stacji radiolokacyjnych Liwiec i Soła, najnowszych artyleryjskich radarów krajowej produkcji.
– Moduły nawigacyjne i synchronizacji czasu są częścią systemu walki okrętów, niszczycieli min Kormoran II i trafiły do armii jako komponent zestawów artyleryjsko-rakietowych Langusta czy Pilica – wylicza Trzaskowski.
Równolegle rozwijano w zielonogórskiej spółce produkcję komputerów w standardzie tempest, zabezpieczonych przed emisją elektromagnetyczną i chronionych kryptograficznie. Dziś stanowią wyposażenie kancelarii tajnych w centrach reagowania kryzysowego, agencjach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, ośrodkach dowodzenia czy centrach zarządzania kryzysowego kraju.
Antydronowa broń
Teraz uwagę inżynierów Hertza skupia autorska broń antydronowa Hawk – to przenośny zestaw do zwalczania niepożądanych bezzałogowcców. To właśnie on miał wzbudzić zainteresowanie ukraińskich wojskowych.
System wykrywa wrogiego drona przed jego wtargnięciem do strefy chronionej, a potem śledzi go, przejmuje nad nim kontrolę i wreszcie ściąga na ziemię lub neutralizuje w powietrzu. Może występować zarówno w wersji stacjonarnej, mobilnej, jak i przenośnej, polowej. Jest wówczas lekki (3,5 kg), ma długi czas działania (do 60 minut) i spory zasięg skutecznego użycia (do 1,7 km). Całkowicie odcina komunikację drona – intruza z operatorem, dzięki czemu wymusza jego lądowanie lub odsyła go do miejsca startu.
Hawk może działać 24 h na dobę, w każdych warunkach pogodowych. Dzięki możliwości autokontroli system sam sprawdza, czy wszystkie układy urządzenia działają poprawnie.
Technologie zielonogórskich hawków chroni tajemnica. Wiadomo jedynie, że odpowiednie algorytmy pozwalają nie tylko zidentyfikować i precyzyjnie zlokalizować w przestrzeni niepożądanego bezzałogowca, ale także wizualizować na mapach cyfrowych pozycje wykrytych dronów oraz inne dane z radarów, systemów detekcji radiowej, sensorów i kamer.
– Dziś wiele firm pracuje nad skuteczną bronią antydronową, ale nie boimy się konkurencji. Tylko Hawk ma możliwość współpracy z systemem sojuszniczej identyfikacji IFF „swój obcy”, który odróżnia na niebie własne drony od wrogich – zachwala Trzaskowski.
