Umowy ArceloraMittala we Francji i Belgii

ArcelorMittal potwierdził osiągnięcie porozumienia ze skarbem państwa o przyszłości zakładu we Florange pod długiej wojnie nerwów, ale utrzymuje wątpliwości co do losu obu wielkich pieców. Podał, że rząd odstąpił od planów tymczasowej nacjonalizacji huty, grupa zainwestuje w ciągu 5 lat 180 mln euro w jej rozwój i zrezygnuje z zamiarów zwolnienia 629 z 650 pracowników w dziele 2 wielkich pieców.

Cały zakład we Florange, huta i walcownia, zatrudnia 2700 ludzi. Działalność wielkich pieców przynosi straty, walcownia jest rentowna. Hindusi chcieli zamknąć gorącą część zakładu, a zachować dochodową walcownię.

- Po miesiącach niepewności jest pozytywne, że doszliśmy do umowy o przyszłości naszych działań we Florange — stwierdził szef europejskiego działu blach, Henri Blaffard. — W obecnych warunkach gospodarczych to dobra umowa, bo pozwala na dalszy rozwój Florange i dostawy stali wysokiej wartości — dodał.

Po tygodniach trudnych negocjacji Lakszmi Mittal poszedł na ustępstwa finansowe, ale nie zmienił swej strategii: wielkie piece nie będą nadal pracować. Negocjacje dotyczyły tylko przerobu stali na wyroby przemysłowe na miejscu. Ten dział zakładu we Florange jest rentowny.

Związki zawodowe liczyły na nacjonalizację, bo nie ufają właścicielowi z Indii, który od 6 lat nie dotrzymał żadnej obietnicy. Związkowcy wiązali duże nadzieje z pomysłem ministra odrodzenia przesyłowego Arnaud Montebourga. — Do ostatniej chwili zapewniano nas, że nacjonalizacja jest pewna — żalił się Edouard Martin z CFDT.

Związki uważają, że oprócz zadeklarowanej przez Mittala sumy trzeba zainwestować we Florange 400 mln euro ze środków Unii.

Decyzję o innym rozwiązaniu podjął sam prezydent Francois Hollande, który zorientował się, jak fatalne skutki dla Francji miałaby nacjonalizacja, nawet czasowa tej huty. Wizerunkowi kraju zaszkodził już minister Montebourg, który w uniesieniu oświadczył, że „nie chcemy pana Mittala we Francji, bo obraża FGancję". Potem starał się wycofać ze swych słów. Szefowa organizacji pracodawców Medef, Laurence Parisot określiła pogróżki Montebourga jako skandaliczne, bo odstraszą inwestycje zagraniczne.

Na decyzję Hollande'a wpłynęło też zdecydowane stanowisko L. Mittala, który na spotkaniu z prezydentem zapowiedział zwolnienie wszystkich 20 tys. pracowników we Francji, jeśli dojdzie do nacjonalizacji Florange.

Związkowcy byli załamani osiągniętym porozumieniem. Jedyne, co zapowiedzieli, to gotowość współpracy w ratowaniu zakładu i dokładne kontrolowanie realizacji obietnic wobec rządu ich pracodawcy. Skrupulatną kontrolę realizacji zobowiązań obiecał im premier Jean-Marc Ayrault.

Lepiej w Belgii

Pracownicy i dyrekcja zakładu ArcelorMittal w Liege doszli do porozumienia w sprawie redukcji zatrudnienia związanej z wyłączeniem 2 wielkich pieców i stalowni. — Wstępna umowa powinna zadowolić głównych zainteresowanych — uważa Jordan Atanasov ze związku CSC.

19 listopada pracownicy odrzucili pierwszą wersję planu zakładającego likwidację 795 miejsc pracy. Zdaniem Atanasova, warto było długo negocjować. Odejście na wcześniejsze emerytury 314 osób jest znacznie lepsze od tego, co uzyskano wcześniej — ocenia Egidio Di Panfilo z FGTB. — Nie będzie ponadto wypowiedzeń, a 86 pracowników, którzy nie mieli szans zostania w grupie, przejdzie do firmy zajmującej się oczyszczeniem terenu po hucie.