Odkrycia dokonano podczas rewitalizacji placu Litewskiego. Byli to zmarli ze szpitala bonifratrów z XVII i XVIII wieku. Pochowano wtedy przy dawnym kościele ojców bonifratrów, którzy opiekowali się chorymi i rannymi, stąd specyficzny charakter cmentarza.
Zwłoki odkopane przez archeologów ułożone były w kilku warstwach, tylko nieliczne osoby pogrzebano w trumnach. Ponad trzy czwarte pochowanych osób to mężczyźni w wieku 20–30 lat. Na czaszkach, kościach klatki piersiowej i kończyn widoczne są ślady po urazach. Część tych obrażeń to prawdopodobnie rany odniesione podczas walk, takie jak złamania, postrzały, urazy zadane ostrymi narzędziami. W wielu szkieletach badacze zauważyli zmiany po długotrwałych chorobach.
Na niektórych są ślady gojenia, co świadczy o skuteczności zabiegów medycznych stosowanych przez bonifratrów.
Zakon Szpitalny św. Jana Bożego – popularnie zwany bonifratrami – został wprowadzony do kościoła i klasztoru w Lublinie w 1654 roku. Mieścił się początkowo w zabudowaniach drewnianych, w latach 30. XVIII wieku powstał tu kościół i klasztor murowany. W latach 1818–1819 zabudowania bonifratrów zburzono, a na tym miejscu powstał plac Musztry.
