W przeciwnym razie osoba pozwana bezzasadnie mogłaby mieć w istotny sposób ograniczoną lub utrudnioną możliwość ochrony swoich praw, będąc zmuszoną do uczestniczenia w procesie toczącym się przed sądem w odległej miejscowości. Od tak ustalonej właściwości ogólnej istnieje szereg wyjątków, w tym przypadki właściwości przemiennej i wyłącznej. Stosownie do art. 34 KPC w zw. z art. 31 KPC powództwo o ustalenie istnienia umowy, o jej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, jak też o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy można wytoczyć przed sąd według przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd miejsca jej wykonania. W razie wątpliwości miejsce wykonania umowy powinno być stwierdzone dokumentem. Właściwość przemienna sądu do którego pozew został wniesiony powinna wynikać z okoliczności wskazanych w pozwie (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2005 r. sygn. akt III CZP 28/05). Z kolei jak wynika z treści art. 38 § 1 KPC powództwo o własność lub o inne sprawy rzeczowe na nieruchomości, jak również powództwo o posiadanie nieruchomości można wytoczyć wyłącznie przed sąd miejsca jej położenia.
Czytaj także: Strony stosunku pracy a kwestia właściwości sądu
W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że odstąpienie od umowy jest oświadczeniem woli o charakterze prawno kształtującym, a jego skutkiem jest upadek zobowiązania ex tunc, co oznacza, że ma moc wsteczną, powodując wygaśniecie umowy oraz powrót do stanu przed zawarciem umowy. Poglądy o zniweczeniu umowy na skutek odstąpienia, oparte na sformułowaniu art. 395 § 2 k.c. trafne są w podniesieniu do skutków obligacyjnych jej istotnych postanowień. Zwrot ustawowy "umowa uważana jest za nie zawartą" wskazuje na element fikcji, konieczny w sytuacji, gdy po pierwsze, umowa była zawarta, po drugie, w znacznej części może być już wykonana, po trzecie, w kolejnych przepisach ustawa określa przywracanie stanu sprzed jej wykonania, a ponadto uprawnia odstępującego do odszkodowania od drugiej strony odpowiedzialnej za niewykonanie zobowiązania (art. 494 k.c.).
Właściwość miejscowa ogólna, określona w art. 27–30 KPC, opiera się na regule actor sequitur forum rei, poddającej rozpoznanie sprawy sądowi terytorialnie właściwemu dla Pozwanego.
Właściwość miejscowa ogólna , w tym z art. 30 kpc ma charakter podstawowy. Przepisy o właściwości przemiennej , jako odstępstwo od zasady należy interpretować bardzo ściśle.