Poznali się w 1988 roku na festiwalu w Lucernie. Anne-Sophie Mutter miała grać koncert skrzypcowy Prokofiewa, a Krzysztof Penderecki dyrygować tym utworem.

On tak dziś wspomina tamto spotkanie: – Przede mną stanęło niemal dziecko ze skrzypcami, ale ona zagrała lepiej niż dorosły, bo była w tym świeżość i niezwykła jakość, którą trudno opisać.

Anne-Sophie Mutter uległa z kolei fascynacji muzyką Pendereckiego. – Pamiętam, jak po raz pierwszy słuchałam jego „Polskiego Requiem” – opowiadała „Rzeczpospolitej”. – Byłam pod ogromnym wrażeniem tego, jak wykorzystuje on głos ludzki i ile potrafi przekazać emocji. Ponadto on nie boi się pisać muzyki, która po prostu jest piękna, a przy tym w niezwykły sposób oddająca możliwości poszczególnych instrumentów.

Pierwsze spotkanie miało ciąg dalszy i tak narodził się II Koncert skrzypcowy „Metamorfozy” ukończony przez Pendereckiego w 1995 roku. Mutter podkreśla, że towarzyszyła powstawaniu utworu od początkowych szkiców. Ona też pierwsza wykonała go publicznie, a w 1998 roku oboje otrzymali za interpretację „Metamorfoz” nagrodę Grammy.

To słynne nagranie sprzed dwóch dekad z kompozytorem dyrygującym London Symphony Orchestra Anne-Sophie Mutter przypomniała na dwupłytowym albumie wydanym z okazji 85. urodzin Pendereckiego. Mroczna muzyka, w której solowa partia skrzypiec wydaje się prowadzić słuchacza przez jakiś tajemniczy labirynt, dziś nabrała szlachetności.

Bardzo ciekawy jest też drugi album w zestawie. Anne-Sophie Mutter pochwaliła się na nim prezentami otrzymanymi od polskiego twórcy. Pierwszy z nich to podarowana w 2013 roku „Follia”, dziesięcioczęściowy utwór na skrzypce solo, w którym Penderecki odwołał się do kompozytora, którego darzy szczególną estymą, czyli Jana Sebastiana Bacha. Intrygujące jest nawiązanie do formy barokowej suity, wymagające nie tylko od wykonawcy wirtuozerii, ale także pięknego brzmienia, nadania kolorystycznego bogactwa muzyce.

Inne w charakterze jest „Duo concertante” – muzyczny drobiazg, w którym skrzypce prowadzą dialog z kontrabasem. Anne-Sophie Mutter towarzyszy tu Roman Patkaló, oboje byli pierwszymi wykonawcami tego utworu w 2010 roku.

Całkowicie premierowym nagraniem jest natomiast II Sonata z 1999 roku, którą skrzypaczka zarejestrowała obecnie z pianistą Lambertem Orkisem. Rozbudowana, prawie półgodzinna sonata pokazuje nieco inne oblicze Krzysztofa Pendereckiego, który obok wielkich dzieł orkiestrowych tworzy także wspaniałą, precyzyjnie skonstruowaną muzykę kameralną.