Jedną z domen ludzkości dzięki, której rozwinęła się cywilizacja jest niewątpliwie zdobywanie i eksplorowanie nieodkrytych, wydawałoby się nieosiągalnych obszarów na mapie wiedzy. Cele jakie stawialiśmy sobie początkiem ostatniego stulecia wyznaczały kierunek prowadząc w końcu do takich osiągnięć jak wysłanie pierwszego człowieka w przestrzeń kosmiczną i ostatecznie wysłanie pierwszej załogowej misji na powierzchnię księżyca. Od tego czasu upłynęło już ponad 40 lat, w międzyczasie wraz z rozwojem technologicznym pojawiły się kolejne wyzwania - jednym z nich jest załogowa misja na Marsa, która będzie prawdopodobnie jednym z najbardziej widocznych przedsięwzięć w historii ludzkości.
Obecnie, po wielu misjach z udziałem łazików i orbiterów, które z powodzeniem dotarły na powierzchnię czerwonej planety, podjęcie się tego wyzwania wydaje się być dość logicznym, kolejnym krokiem w eksploracji kosmosu przez ludzi. Załogowe ekspedycje na czerwoną planetę planowane są na początek lat trzydziestych, do tego czasu działalność przemysłowa może otworzyć nowy potencjał w wydobywaniu minerałów i paliw na obiektach znajdujących się w pobliżu Ziemi. Pomimo wielu barier technicznych, fizycznych oraz psychologicznych naukowcy z różnych dyscyplin i prawie wszystkie kraje na świecie stale rozwijają zdolności, które umożliwią dokonanie tego przełomowego osiągnięcia. Zainteresowanie tą tematyką obecne jest także w Polsce, świadczy o tym powstała sprzed kilku lat publikacja, gdzie Kozicka i inni. przedstawiają bardzo szczegółowy projekt łatwej do zbudowania bazy na powierzchni Marsa, uwzględniając cały szereg niekorzystnych warunków tam panujących.
Jakkolwiek, ekspedycje poza orbitą ziemską stanowią ogromne wyzwanie związane nie tylko z technicznymi aspektami, ale także z zachowaniem odpowiedniego systemu opieki medycznej załogi.
Doświadczenia zebrane przez NASA podczas lotów okołoziemskich oraz w międzynarodowej stacji kosmicznej pozwoliły na stworzenie systemu opieki medycznej, która miałaby zapewnić bezpieczeństwo w przyszłej stacji księżycowej. System ten koncentruje się głównie na utrzymaniu podstawowego i zaawansowanego wsparcia medycznego włączając możliwość natychmiastowego powrotu chorych członków załogi z powrotem na Ziemię Jeśli program Artemida ogłoszony przez Prezydenta Stanów Zjednoczonych o wznowieniu misji załogowych na księżyc, dojdzie do skutku na pewno zdobędziemy dodatkowe doświadczenia w kwestii planowania misji załogowej i opieki medycznej w misji na Marsa, jednak istnieje wiele różnic o których nie można zapominać.
Podczas podróży na Marsa powrót na Ziemię będzie możliwy jedynie przez pierwsze sześć miesięcy trwania misji. Po tym czasie przy realnie osiągalnych prędkościach statku, załoga nie będzie już w stanie dogonić oddalającej się po orbicie Ziemi. Z tego względu wyprawa na czerwoną planetę oraz pozostanie na niej wymaga nowych, kompletnie innych rozwiązań.